Saltar ao contido

Trans-splicing

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

O trans-splicing ou trans-empalme é un tipo especial de procesamento do ARN mensaxeiro que se dá en eucariotas no que exóns pertencentes a dous transcritos primarios diferentes de ARN son enlazados polos seus extremos.

A diferenza del, o splicing "normal" ou cis-splicing procesa unha soa molécula. Por tanto, o trans-splicing orixina un transcrito final de ARN que procede de diversas transcricións da ARN polimerase no xenoma. Este fenómeno pode ser aproveitado para terapias moleculares para tratar produtos xénicos mutados.[1]

O trans-splicing pode ser o mecanismo que está detrás de certas fusións de transcritos oncoxénicas.[2][3]

O trans-splicing utilízano certos microorganismos, principalmente protozoos da clase Kinetoplastida para producir antíxenos de superficie variables e cambiar dun estadio do seu ciclo de vida a outro. O trans-splicing tamén se dá nos animais; por exemplo, no verme Caenorhabditis elegans é moi intenso.[4]

  1. Iwasaki, R; Kiuchi, H; Ihara, M; Mori, T; Kawakami, M; Ueda, H (2009). "Trans-splicing as a novel method to rapidly produce antibody fusion proteins". Biochemical and biophysical research communications 384 (3): 316–21. PMID 19409879. doi:10.1016/j.bbrc.2009.04.122. 
  2. Li; Wang, J.; Mor, G.; Sklar, J.; et al. (2008). "A neoplastic gene fusion mimics trans-splicing of RNAs in normal human cells". Science 321 (5894): 1357–61. PMID 18772439. doi:10.1126/science.1156725. 
  3. Rickman; Pflueger, D.; Moss, B.; Vandoren, V. E.; Chen, C. X.; De La Taille, A.; Kuefer, R.; Tewari, A. K.; Setlur, S. R.; et al. (2009). "SLC45A3-ELK4 is a novel and frequent erythroblast transformation-specific fusion transcript in prostate cancer". Cancer Res. 69 (7): 2734–8. PMID 19293179. doi:10.1158/0008-5472.CAN-08-4926. 
  4. Allen MA, Hillier LW, Waterston RH, Blumenthal T. A global analysis of C. elegans trans-splicing. Genome Res. 2011 Feb;21(2):255-64. doi: 10.1101/gr.113811.110. Epub 2010 Dec 22. PMID 21177958. [1]

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  • Dixon RJ, Eperon IC, Samani NJ (2007). "Complementary intron sequence motifs associated with human exon repetition: a role for intragenic, inter-transcript interactions in gene expression". Bioinformatics 23 (2): 150–5. PMID 17105720. doi:10.1093/bioinformatics/btl575. 
  • Yang Y, Walsh CE (2005). "Spliceosome-mediated RNA trans-splicing". Mol. Ther. 12 (6): 1006–12. PMID 16226059. doi:10.1016/j.ymthe.2005.09.006. 
  • Coady TH, Shababi M, Tullis GE, Lorson CL (2007). "Restoration of SMN Function: Delivery of a Trans-splicing RNA Re-directs SMN2 Pre-mRNA Splicing". Molecular Therapy 15 (8): 1471–8. PMID 17551501. doi:10.1038/sj.mt.6300222. 
  • Wally V, Murauer EM, Bauer JW (2012). "Spliceosome-mediated trans-splicing: the therapeutic cut and paste.". J Invest Dermatol. 132 (8): 1959–66. PMID 22495179. doi:10.1038/jid.2012.101.