Tradición

Tradición é cada un daquelas pautas de convivencia que unha comunidade considera dignas de constituírse como unha parte integral dos seus usos e costumes. A tradición adoita versar xenericamente sobre o conoñecemento e tamén sobre principios ou fundamentos socioculturais selectos, que por consideralos especialmente valiosos ou acertados preténdese que se estendan ao común, así unhas xeracións os transmitirán ás seguintes a fin de que se conserven, se consoliden, se adecúen a novas circunstancias. Tamén se chama tradición aos patróns que poden formar idiosincrasias, como as tradicións: exipcia, grega, romana etc. O cambio social altera o conxunto de elementos que forman parte da tradición.

Tamén se emprega a locución tradición popular para aludir aos valores, crenzas, costumes e formas de expresión artística característicos dunha comunidade, en especial a aqueles que se transmiten por vía oral. O tradicional coincide así, en gran medida, coa cultura e o folclore ou a sabedoría popular, como nos refraneiros.

Da tradición, segundo isto é filla a historia, e a escrita que primeiro foi vocal, e sono todas, pois tradición é narración, opinión e doutrina derivada vocalmente, sen ter escrito, co uso de pais a fillos, e dos que viron as cuosas, aos que non as viron. —Luis Cabrera de Córdoba, 1611.

Etimoloxía

A palabra provén do substantivo latino traditio, e este á súa vez do verbo tradere, «entregar».

René Guénon

A palabra tradición ten un sentido particular nos escritos do metafísico francés René Guénon. Con ela alude Guénon a contidos e prácticas trasmitidos durante séculos que manteñen aberta unha vía de acceso á verdade absoluta do home e a relación deste con Deus e a creación. Esta tradición é única para toda a humanidade (Traditio perennis), e maniféstase de forma superficialmente distinta nos diferentes pobos e relixións, variando segundo o contexto, pero mantendo sempre intacta a parte interior ou esotérica que é inalterable e incomunicable (pois precisa da propia experiencia ou iniciación). A cadea rómpese coa época moderna, na que se perde (agóchase) a tradición verdadeira e só persisten sucedáneos (a vistas dos non iniciados) que non remiten a ningunha realidade trascendente, pois se trata só de manifestacións físicas reproducibles, e non de realidades interiores que se externalizan a través de múltiples formas, axustándose aos límites estabelecidos pola mesma tradición.

Vicente Aleixandre

A visión conservadora da tradición ve en ela algo que preservar de maneira fiel e acrítica. Desde unha perspectiva aberta ao cambio apréciase, pola contra, que a vitalidade dunha tradición depende da súa capacidade para renovarse, podendo modificar a súa forma para adaptarse a novas circunstancias, sen perder por iso o seu sentido.

O poeta Vicente Aleixandre destaca esta capacidade creadora da tradición ao escribir no seu discurso de recepción do premio Nobel: Tradición y revolución. He ahí dos palabras idénticas (Tradición e revolución. Velaí dúas palabras idénticas.).

Véxase tamén

Outros artigos

• Tradición oral
• Tradición apostólica
• Tradición (Dereito)
• Folclore
• Día da Tradición na Arxentina

Ligazóns externas

• Taller das Tradicións: Cursos e Talleres
• Asociación Española Cultura y Tradición
• Revista de Estudos Tradicionais