Teodomiro (bispo)

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Teodomiro
Falecemento847
Soterradocatedral de Santiago de Compostela
NacionalidadeReino de Galicia
RelixiónIgrexa católica
Ocupaciónpresbítero
editar datos en Wikidata ]

Teodomiro foi bispo da diocese de Iria Flavia a comezos do século IX, no ano 818[1] até a súa morte no ano 847.

Foi quen puxo en coñecemento da corte de Afonso II de Oviedo.[2] o descubrimento do sepulcro do Apóstolo Santiago, nalgún momento entre o ano 818, cando aínda vivía o seu predecesor, o bispo Quendulfo, e mais o ano 842.

A data do achado non se pode precisar con exactitude[3] sendo unha cuestión controvertida para a Doutrina, a Historiografía tradicional inclínase polo ano 813[4][5][6][7][8][9][10]. Outra polo 814[11], 820-830[12][13] 829[14][15][16], 830[17][18] e 835[19].

O bispo Teodomiro foi informado do achado a través do eremita ou ermitán Pelagius ou Paio, habitante da actual Solovio. Despois de varios días de oracións e de xaxún, o bispo Teodomiro adentrouse na fraga e atopou o sepulcro de pedra que gardaba tres corpos, identificados como os restos mortais do apóstolo Santiago o Maior e dous dos seus discípulos Teodoro e Atanasio[20][21].

Comunicoullo ao rei, e este acudiu rapidamente desde Oviedo a visita-lo lugar[17], converténdose así no primeiro peregrino documentado[22].

O 4 de setembro do ano 834, o rei Afonso II ofreceu a doazón ó bispo Teodomiro do contorno de tres millas do sepulcro[23][20], duplicado despois ata seis polo rei Ordoño I de Oviedo[24]. Debido á importancia do achado, o bispo Teodomiro mudou a sé episcopal de Iria Flavia a Compostela[25]

O "Libro dos Milagres do Apóstolo", o II Códice Calixtino, conta que sendo bispo Teodomiro veu un peregrino italiano penitente autor dun crime e de grandes pecados.[26]

A lauda sepulcral atopouse nas escavacións realizadas por Chamoso Lamas no subsolo da Catedral de Santiago de Compostela, próximo ó suposto sepulcro do Apóstolo. Na lauda sepulcral de Teodomiro descuberta o 17 de setembro de 1955[20] dáse constancia da data da súa morte, o 20 de outubro de 847[27][28], coa seguinte descrición[29]:

En este túmulo descansa el siervo de Dios Teodomiro, obispo de Iria que falleció el décimo tercer día de las kalendas de noviembre. Era de 885.

Galería de imaxes[editar | editar a fonte]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Monsalvo Antón, José María (2018). Historia de la España medieval. Universidad de Salamanca. p. 124. ISBN 978-84-1311-016-5. 
  2. Fletcher, R.A. (1984) Saint James's catapult : the life and times of Diego Gelmírez of Santiago de Compostela. Clarendon Press: Oxford. isbn=978-0198225812
  3. Fletcher, R.A (1993). A vida e o tempo de Diego Xelmírez. Ed. Galaxia. p. 78. ISBN 84-7154-862-3. 
  4. Pena López, Carmen (1992). A Arte. Biblioteca Básica da Cultura Galega. Ed. Galaxia. p. 77. ISBN 84-7154-761-9. 
  5. Sánchez y Casado, Félix (1896). Prontuario de Historia de España. p. 90. 
  6. González López, Emilio (1978). Grandeza e decadencia do Reino de Galicia. Ed. Galaxia. p. 118. ISBN 84-7154-303-6. 
  7. Elías de Tejada, Francisco; Pércopo, Gabriela (1966). El Reino de Galicia hasta 1700. Ed. Galaxia. p. 56. 
  8. López Ferreiro, Antonio (1899). Historia de la Santa A.M. Iglesia de Santiago de Compostela 2. p. 19. 
  9. Carriedo Tejedo, Manuel (2009). Relaciones ultrapirenaicas de la Provincia «Gallaeciae» (714-1074): Roma y el «Locus Apostollicus»», Rudesindus. Miscelanea de arte e cultura. p. 55. 
  10. Armesto, Victoria (1969). Galicia Feudal. Ed. Galaxia. p. 40. ISBN 9788471541871. 
  11. Flórez, Henrique (1765). España Sagrada 19. p. 67. 
  12. López Alsina, Fernando (1988). La ciudad de Santiago en la alta edad media, Santiago de Compostela 28. Centro de Estudios Jacobeos. Museo Nacional de las Peregrinaciones. p. 110. 
  13. Sánchez Sánchez, Xosé M. (2012). "Informaciones históricas de la Inventio: Un status quaestionis". Annuarium Sancti Iacobi (1): 361–370. ISSN 2255-5161. 
  14. Vidal, César (2014). La historia secreta de la iglesia. ESB. ISBN 978-84-9019-772-1. 
  15. Barreiro Rivas, Xosé Luís (Xaneiro- Febreiro-Marzo 2004). "A invención de Santiago". Grial Revista Galega de Cultura XLII (161): 36. 
  16. Mauro, Castellá Ferrer (1610). Historia del Apóstol de Iesvs Christo Sanctiago Zebedeo patron y capitán general de las Españas. 
  17. 17,0 17,1 Portela Silva, Ermelindo (2003). Historia da Cidade de Santiago de Compostela. Concello de Santiago. p. 124. ISBN 84-9750-140-3. 
  18. Díaz y Díaz, Manuel Cecilio (2010). Escritos Jacobeos. Universidad de Santiago de Compostela. p. 152. ISBN 978-84-9887-459-4. 
  19. Ojea, Hernando. Historia del Glorioso Ápostol Santiago, patrón de España. 
  20. 20,0 20,1 20,2 Singul, Francisco (1999). Historia cultural do Camiño de Santiago. Ed. Galaxia. p. 33. ISBN 84-8288-274-0. 
  21. De la Iglesia González, Antonio (2008). Estudios Arqueológicos. CSIC. p. 238. ISBN 978-84-00-08621-3. 
  22. Casas, Narciso (2013). Historia y Arte en las catedrales de España. ISBN 9788468632018. 
  23. Álvarez Palenzuela, Vicente Ángel (2002). Historia de España de la Edad Media. Ariel. ISBN 978-84-344-6668-5. 
  24. Rey Olleros, Manuel (2010). Reminiscencias del culto al Apóstol Santiago. Universidade de Santiago de Compostela. p. 14. ISBN 9788498873078. 
  25. Almazán, Vicente (1992). Seis ensaios sobre o Camiño de Santiago. Ed. Galaxia. p. 69. ISBN 84-7154-825-9. 
  26. Carro García, Xesús (1965). A pelengrinaxe ao Xacobe de Galicia. Ed. Galaxia. p. 46. 
  27. Fraguas, Antón (1989). Romaría e Santuarios. Ed. Galaxia. ISBN 84-7154-602-7. 
  28. Bernárdez, Carlos L. (2023). Unha historia de arte galega. Ed. Laiovento. ISBN 978-84-8487-618-2. 
  29. Romero, Uxío. Gran Enciclopedia Galega Silverio Cañada 41. El Progreso. p. 254. ISBN 84-87804-43-8.