Segmentación de paquetes
Nas redes de comunicacións de datos, a segmentación de paquetes é o proceso de dividir un paquete de datos en unidades máis pequenas para a súa transmisión pola rede. A segmentación de paquetes prodúcese na capa catro do modelo OSI; a capa de transporte.[1] A segmentación pode ser necesaria cando:
- O paquete de datos é maior que a unidade de transmisión máxima admitida pola rede
- A rede non é fiable e é desexable dividir a información en segmentos máis pequenos para maximizar a probabilidade de que cada un deles se entregue correctamente ao destino
Os protocolos que realizan a segmentación de paquetes na fonte normalmente inclúen un mecanismo no destino para reverter o proceso e recompoñer o paquete orixinal a partir de segmentos individuais. Este proceso pode incluír mecanismos de solicitude de repetición automática (ARQ) para detectar segmentos perdidos e solicitar á fonte que retransmita segmentos específicos.
Nun sistema de comunicación baseado nun modelo OSI en capas, a segmentación de paquetes pode ser a responsable de dividir unha MPDU en varias unidades de datos de servizos de capa física para que a transmisión fiable (e a retransmisión potencial a través de ARQ) de cada unha poida facerse individualmente.
O estándar ITU-T G.hn, que proporciona un xeito de crear unha rede de área local de alta velocidade (ata 1 gigabit/s) mediante cableado doméstico existente (liñas eléctricas, liñas telefónicas e cables coaxiais), é un exemplo de un protocolo que usa a segmentación de paquetes para aumentar a fiabilidade en soportes ruidosos.
