SLDCOM

SLDCOM (Satellite Launch Dispenser Communications) foi unha serie de satélites artificiais de comunicacións dos Estados Unidos^[1]^[2]

Características[editar | editar a fonte]

Os satélites SLDCOM eran realmente a estrutura dos dispensadores dos foguetes Titan IV para os satélites NOSS 2 (denominada tecnicamente TLD, Titan Launch Dispenser) cunha electrónica de comunicacións por UHF. Despois de liberar os satélites NOSS 2, os SLDCOM manobraba ata chegar a unha órbita de 1100 km de perixeo e 9000 km de apoxeo, cunha inclinación orbital de 64,3°. A axencia responsable dos SLDCOM era a Oficina Nacional de Recoñecemento (NRO). Lanzáronse catro, dos cales tres chegaron a órbita con éxito, formando unha constelación que daba cobertura case continua ao hemisferio norte para dar soporte a servizos militares e gobernamentais.^[1]^[2]

Historial de lanzamentos[editar | editar a fonte]

Misión^[1]^[2]	Data de lanzamento^[1]^[2]	Foguete lanzador^[1]^[2]	Notas^[1]^[2]
SLDCOM 1	8 de xuño de 1990	Titan IV	Éxito
SLDCOM 2	8 de novembro de 1991	Titan IV	Éxito
SLDCOM 3	2 de agosto de 1993	Titan IV	Fallo
SLDCOM 4	12 de maio de 1996	Titan IV	Éxito

Notas[editar | editar a fonte]

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 Mark Wade (2023). "SLDCOM" (en inglés). Consultado o 26 de xaneiro de 2024.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 ^2,5 Gunter Dirk Krebs (2023). Gunter's Space Page, ed. "SLDCOM (TLD)" (en inglés). Consultado o 26 de xaneiro de 2024.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Titan IV

[astronautix-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 Mark Wade (2023). "SLDCOM" (en inglés). Consultado o 26 de xaneiro de 2024.

[gunter-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 ^2,5 Gunter Dirk Krebs (2023). Gunter's Space Page, ed. "SLDCOM (TLD)" (en inglés). Consultado o 26 de xaneiro de 2024.

[1]

[2]