SIAI-Marchetti SF.260
| SIAI-Marchetti SF.260 | |
|---|---|
.jpg) | |
| Tipo | adestramento/ataque lixeiro |
| Fabricante | SIAI-Marchetti Aermacchi Alenia Aermacchi Leonardo S.p.A. |
| Deseñado por | Stelio Frati |
| Primeiro voo | 15 de xullo de 1964 |
| Principais usuarios | Forza Aérea de Italia Forza Aérea de Libia Forza Aérea de Filipinas Forza Aérea de Bélxica |
| Produción | 1964 - 2017 |
| Unidades construídas | 900 (2012) |
O SIAI-Marchetti SF.260 é un avón lixeiro italiano que foi comercializado habitualmente como adestrador militar e avión acrobático.
O SF.260 foi deseñado polo enxeñeiro italiano Stelio Frati, mentres que o traballo de produción foi realizado orixinalmente polo fabricante de aviación con sede en Milán Aviamilano. O 15 de xullo de 1964, o primeiro prototipo (entón designado F.260) realizou o seu voo de estrea. Pouco despois, a responsabilidade da produción foi transferida a SIAI Marchetti, que adquirira os dereitos do deseño; a fabricación continuou a ser realizada por esta empresa ata que foi mercada por Aermacchi en 1997.
O SF.260 foi principalmente vendido a clientes militares como adestrador e avión de combate lixeiro. Ademais vendeuse de forma limitada no mercado civil a operadores privados; nos anos 60 o modelo foi comercializado nos Estados Unidos como o Waco Meteor. Versións militares armadas, vendidas como o SF.260W Warrior, demostraron ser populares entre as forzas aéreas máis pequenas, que podían armar o modelo para o seu uso na función de apoio aéreo próximo. Desenvolvéronse tanto modelos con motores de pistóns como turbohélice.
Desenvolvemento[editar | editar a fonte]
Orixe[editar | editar a fonte]
A principios dos anos 60 o deseñador de avións italiano Stelio Frati comezou a traballar nun novo deseño acrobático de tres asentos, que estaba destinado principalmente a servir como avión deportivo.[1] A diferenza de moitos dos seus contemporáneos, desenvolveuse para que tivese habilidades acrobáticas semellantes aos dos avións de combate da época, ademais de estar equipado para o voo con regras de voo por instrumentos (IFR). Este deseño baseouse en gran medida nos seus proxectos anteriores, incluído o prototipo do adestrador a reacción Caproni Trento F-5 e o avión acrobático de dous asentos Falco F8L, compartindo a mesma á e unha estrutura semellante co segundo.[2] A aeronave prevista, inicialmente designada como F.250 debido á potencia do seu motor, era a primeira aeronave totalmente metálica de Frati.[2]
O 15 de xullo de 1964 o modelo realozou o seu voo de estrea.[2] Despois do voo inaugural, a responsabilidade principal da fabricación do tipo foi adquirida a Aviamilano por SIAI Marchetti, que mercara os dereitos do deseño. Pouco despois de entrar en produción, o SF.260 atopouse cunha gran demanda por parte dos clientes militares, que moitas veces o adoptaton indistintamente como adestrador militar ou como avión lixeiro de ataque terrestre.[1] Entre 1964 e 1984 a meirande parte dos seus clientes foron militares, mentres que un pequeno número de pilotos privados conseguiron algúns, aínda que a oferta a este respecto estaba limitada.[1]
A finais dos 60 o avión foi comercializado nos Estados Unidos como o Waco Meteor, aínda que non tiña conexións de ningún tipo coa Waco Aircraft Company; a empresa foi relativamente infructuosa.[3] A finais dos 70 e nos anos 80, o piloto da aerolíña estadounidense Frank Strickler converteuse nun importante revendedor deste tipo, sendo acreditado co relanzamento das vendas civís do SF.260 na rexión, mercándoos de SIAI Marchetti en pequenos lotes e vendéndoos individualmente a clientes estadounidenses.[1]
Desenvolvemento posterior[editar | editar a fonte]
Durante a década de 1970 unha versión mellorada do SF.260A, designada SF.260C, substituínuo na liña de produción.[4] Este modelo contaba con varias melloras, incluíndo pestanas redeseñadas nos aleróns, unha á reforzada, un perfil aerodinámico re-perfilado para mellorar o manexo a baixa velocidade e unha cola/temón alongada.O SF.260C foi deseñado para cumprir cos requisitos das especificacións militares.[4] A única diferenza estrutural entre o SF.260C e os seus irmáns armados, os SF.260W Warrior e SF.260SW Sea Warrior, é a presenza de soportes debaixo das ás para fixar equipos e armamento.[4]
En 1980 SIAI Marchetti realizou o primeiro voo dunha versión cun motor turbohélice, o SF.260TP, impulsado por un Allison Model 250.[5] Esta variante comercializouse no mercados dos adestradores militares, que pronto adoptou o tipo. En agosto de 1986 SIAI Marchetti dirixíuse a Gates Learjet para modificar o SF.260TP para que cumprise cos requisitos da FAR Part 23 da Administración Federal de Aviación (FAA), podendo así ser certificado para o uso civil.[6] Realizáronse modificacións para lograr unha menor velocidade de perda e unha maior capacidade de carga. Estas melloras de rendemento conseguíronse principalmente a través de alteracións aerodinámicas, como a adopción de "dentes de tiburón" ao longo do bordo de ataque das ás.[7]
En 1991-1992 SIAI-Marchetti propuxo un SF.260 actualizado, cun dosel de cabina ampliado e un sistema de combustible revisado para poder competir no Enhanced Flight Screener da Forza Aérea dos Estados Unidos. Aínda que non gañou a competición (sendo preferido o Slingsby T67 Firefly), esta actualización foi a base dos seguintes modelos de produción, o de inxección de combustible SF.260E e o de pulverización normal SF.260F.[8] En 2005 un lote de trinta SF.260EA foi entregado á Forza Aérea de Italia por un prezo de 33 millóns de euros.[9] Este modelo, que foi desenvolvido para cumprir o requisito italiano ara un avión avanzado con motor de pistóns, úsase para a selección e as principais actividades de formación.[9]
A produción do SF.260 continuou a un ritmo baixo ata 2017.[10] En total fabricáronse 976 unidades, incluídos os prototipos.[11]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Moll Flying outubro de 1984, pp. 66, 73
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Moll Flying outubro de 1984, p. 73
- ↑ Moll Flying outubro de 1984, pp. 66-68
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Moll Flying outubro de 1984, p. 68
- ↑ Moll Flying abril de 1988, p. 57
- ↑ Moll Flying abril de 1988, pp. 57-58
- ↑ Moll Flying abril de1988, pp. 58-59
- ↑ Simpson, Longley & Swan 2022, pp. 84-86
- ↑ 9,0 9,1 "Italy gets the new SF260EA". Flight Global (en inglés). Consultado o 2024-04-09.
- ↑ Simpson, Longley & Swan 2022, p. 85
- ↑ Simpson, Longley & Swan 2022, p. 84
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Moll, Nigel (outubro de 1984). "SIAI-Marchetti SF.260". Flying 111 (10): 66–73. ISSN 0015-4806.
- Moll, Nigel (abril de 1988). "SIAI-Marchetti SF.260TP: Turboprop Tempo". Flying 115 (4): 56–60. ISSN 0015-4806.
- Simpson, Rod; Longley, Pete; Swan, Robert (2022). The General Aviation Handbook: A Guide to Millennial General Aviation Manufacturers and their Aircraft. Tonbridge, Kent, UK: Air-Britain (Trading) Limited. ISBN 978-0-85130-562-2.