Ramón García Abad
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 7 de febreiro de 1836  Castro de Rei, España |
| Morte | 7 de marzo de 1887 (51 anos) |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Relixión | Igrexa católica |
| Actividade | |
| Lingua | Lingua castelá |
Ramón María García Abad, nado nos Caparís, parroquia de San Xiao de Mos (Castro de Rei) o 7 de febreiro de 1836 e finado en Lugo o 7 de marzo de 1887, foi un sacerdote e xornalista galego.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Cursou o bacharelato no instituto de Monforte de Lemos e a carreira sacerdotal no seminario de Lugo. Despois pasou a Toledo, onde obtivo a licenciatura en Teoloxía e Canons. Exerceu cátedras e foi vicerreitor do seminario de Lugo, onde gañou as oposicións a doutor en 1865. Desempeñou os cargos de provisor e vigairo xeral interino do bispado lugués. Predicador incansable, mereceu o título de "O Apóstolo de Galicia", pois dirixiu máis de 150 misións. Traduciu do italiano varias obras.
Obras[editar | editar a fonte]
- Clamores del Divino Pastor a las ovejas descarriadas, o sea, lecciones de Jesucristo a los pecadores olvidados de su salvación (Barcelona, 1861).
- El camino del cielo allanado a todos los pecadores (Lugo, 1861).
- Liga santa de los confesores (Lugo, 1865).
- La más divina de las obras divinas, o sea, la obra de la santa infancia (Lugo, 1873).
- Escala para subir los niños al cielo.
- Manual de las personas que frecuentan los Sacramentos.
- Propósitos razonados de un seminarista.
- Guía del cristiano en la santa misión.
Fíxose unha impresión póstuma do seu libro Hojas sueltas (1894), quizais a súa peza máis coñecida popularmente, xunto con El libro del seminarista.
Homenaxes[editar | editar a fonte]
En 1888 os seus admiradores colocaron a primeira pedra do ostentoso mausoleo que lle dedicaron para gardar os seus restos. Unha rúa de Lugo leva o seu nome.
