Pemento (condimento)

Para o froito véxase pemento

Pementos vermellos postos a secar ao ar libre, antes de ser procesados en po

Pemento en po

O pemento é un condimento en po de cor vermella e sabor característico obtido a partir do secado e moedura de certas clases de pementos vermellos. É parte fundamental de certos pratos típicos galegos, como o chourizo ou o polbo á feira. Algunhas cociñas do mundo emprégano abundantemente, de maneira que a súa comida é moi coñecida polo emprego deste ingrediente, como é o caso da cociña húngara.

Variedades

Existen tres variedades importantes:

• Pemento doce: que, como o seu nome indica, ten un sabor característico mais non é picante.
• Pemento picante: que pica en maior o menor grao.
• Pemento agridoce: obtense da mestura dos dous anteriores.

Segundo a materia prima, o pemento adquire ademais diversas propiedades. Por exemplo, para a elaboración de chourizos, é imprescindíbel que o pemento ademais teña cualidades de conservante para evitar a súa degradación.

As dúas variedades de pemento máis coñecidas en España proceden da Comarca de la Vera, en Cáceres, introducido desde o século XVI polos monxes Xerónimos procedentes do Mosteiro de Yuste, e o pimentón de Murcia, tamén introducido por monxes Xerónimos do Mosteiro de La Ñora (Murcia), nos arredores de Espinardo, procedente de pementos rubios da variedade "bola", as dúas únicas variedades españolas que contan con denominación de orixe.

O pemento de La Vera (Cáceres), distínguese das variedades doutros países e do de Murcia polo característico aroma afumado que desprende, debido ao proceso de secado mediante fume de madeira de carballo nos meses de outubro e novembro. En España acostúmase encontrar facilmente o pemento en supermercados ou tendas de ultramarinos. Adóitase comercializar en latas metálicas cun tapón de peche hermético adecuado para conservar o seu aroma e preservar da humidade.

Usos

Un dos principais usos na cociña española é a elaboración de conservas, principalmente embutidos; tales como as sobrasadas, as chistorras, os chourizos (algúns deles procedentes da matanza folclórica do porco), o lombo adubado ou o morcón; e escabeches, tipicamente os mexillóns pero tamén polo, sardiñas, cabala etc. Tamén se emprega igualmente na cociña diaria como condimento ou decoración dalgúns pratos, como o polbo á feira, os pinchos morunos, as patatas meneás etc. un dos primeiros usos é como simple colorante alimentario, pode desta forma adubar unhas olivas á madrileña, ou os garavanzos do cocido madrileño etc. nalgúns casos proporciona un aroma afumado. Emprégase na elaboración de salsas como o mojo picón, mesturado con aceite nos mexillóns galegos. A elaboración de escabeches, a saborización de sopas (sopa de allo). Emprégase en arroces, engádese ás migas.

Na cociña do norte de África utilízase por exemplo para decorar o puré de garavanzos ou de berenxena. Na cociña húngara é moi coñecido o emprego abundante en varios pratos, entre eles o famoso gulash¡¡. Na cociña portuguesa o colorau emprégase en pratos con arroz.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Pimentón de la Vera
• La odisea del 'oro' rojo (especial en imaxes de Consumer Eroski)