Naked Lunch
| Naked Lunch | |
|---|---|
| Título orixinal | Naked Lunch |
| Autor/a | William S. Burroughs |
| Orixe | Francia |
| Lingua | inglés estadounidense e lingua inglesa |
| Xénero(s) | ficción especulativa |
| Editorial | Olympia Press e Grove Press |
| Data de pub. | 1959 |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Naked Lunch (ás veces The Naked Lunch) (Almorzo espido) é unha novela de William S. Burroughs publicada orixinalmente en 1959. A obra foi publicada orixinalmente co título The Naked Lunch en París en xullo de 1959 por Olympia Press. Por mor das leis estadounidenses contra a obscenidade,[1] non se publicou unha edición completa nos EUA ata 1962 (por Grove Press). Titulouse Naked Lunch e foi substancialmente diferente da edición de Olympia Press, xa que se baseaba nun manuscrito de principios de 1958 que posuía Allen Ginsberg.[2]
O artigo "the" no título nunca fora pretendido polo autor, senón engadido polos editores da edición da edición de 1959 de Olympia Press.[3] Porén, The Naked Lunch seguiu a ser o título usado para as edicións de 1968 e 1974 de Corgi Books, e a novela é coñecida normalmente polo nome alternativo, especialmente no Reino Unido, onde circularon esas edicións.
A novela foi escollida como unha das cen mellores novelas escritas en inglés entre 1923 e 2005 pola revista Time.[4]
David Cronenberg dirixiu un filme homónimo baseado na novela e noutros escritos de Burroughs en 1991.[5]
Introdución
[editar | editar a fonte]O libro estrutúrase como unha serie de viñetas libremente conectadas. Burroughs afirmou que os capítulos se escribíran para ser lidos en calquera orde.[6] O lector segue a narración do toxicómano William Lee, que toma varios alcumes, dende os EUA a México, e finalmente a Tánxer e á imaxinaria Interzona. As viñetas (que Burroughs chamou "rutinas") son descritas a partir das propias experiencias de Burroughs neses lugares, e a súa adicción ás drogas (heroína, morfina, e en Tánxer, "Majoun", un forte derivado da marihuana; así como un opiáceo chamado Eukodol, do que escribiu frecuentemente).[7]
O xeito no que se escribiu a novela pode inducir o lector a ver só parte da imaxe, tanto como queira ver. Adoito, algo mencionado no libro reaparece moito despois producindo así unha serie de relacións intratextuais e ecos. Esta idea, relacionada coas diferentes perspectivas dunha imaxe meirande, é en si mesma un tema que aparece a través do libro. A mestura na novela de fantasías tabú, peculiares criaturas (como o depredador Mugwumps, quizais a referencia ao movemento político Mugwump aínda que non é claro) e personalidades excéntricas ao servizo de procesos de control e mecanismos de desenmascaramento, provocaron moita controversia. Descentralizando o argumento Burroughs produce unha serie de sátiras, parodias e caricaturas literarias ao longo da novela.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ James Campbell, Exiled in Paris. University of California Press, 2003, p. 232. ISBN 0-520-23441-3
- ↑ Burroughs, William S. Naked Lunch, the restored text edition, edited by James Grauerholtz and Barry Miles, 2001. Editors Notes, page 242
- ↑ Burroughs, William S. Naked Lunch, the restored text edition, edited by James Grauerholtz and Barry Miles, 2001. Editors Notes, page 240
- ↑ "Time Top 100 Novels". Arquivado dende o orixinal o 29 de marzo de 2009. Consultado o 20 de decembro de 2010.
- ↑ Naked Lunch (1991)
- ↑ http://www.bbc.co.uk/bbcfour/audiointerviews/realmedia/burroughsw/burroughsw3.ram Arquivado 19 de decembro de 2008 en Wayback Machine. Burroughs On Cutup
- ↑ http://www.bbc.co.uk/bbcfour/audiointerviews/profilepages/burroughsw1.shtml Arquivado 12 de decembro de 2011 en Wayback Machine. BBC Radio interviews with Burroughs
