Nacionalidade histórica

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Comunidades autónomas segundo o seu Estatuto de Autonomía.      Nacionalidade histórica con Estatuto durante a Segunda República (3).      Nacionalidade histórica, mais sen Estatuto durante a República (5).      «Comunidade histórica» (3).      O resto de comunidades autónomas (5), a comunidade foral de Navarra e mailas cidades autónomas de Ceuta e Melilla.

Nacionalidade histórica é un termo empregado decote tanto pola clase política como pola sociedade civil para facer referencia a unha serie de nacións dentro dun estado, dotándoas dun recoñecemento como cultura diferenciada.

Historia e características[editar | editar a fonte]

Termo recorrente na política do Estado español. É usado para designar aquelas comunidades autónomas que polo seu pasado histórico e mais o seu presente contan cunha identidade colectiva, lingüística e cultural de seu, diferenciada da recoñecida como española. A Constitución Española de 1978 non fai mención explícita a este termo, malia que foi discutido e segue a ser unha cuestión polémica que hoxe figura nos estatutos dalgunhas comunidades autónomas, as cales posúen un grao maior de competencias cedidas por parte do goberno do Estado.

Estatutos[editar | editar a fonte]

Con data de 2010, as comunidades autónomas que teñen recoñecida a característica de «nacionalidade», segundo está estipulado en cadanseu estatuto, son:

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Estatuto de Autonomía de Aragón Arquivado 04 de xaneiro de 2010 en Wayback Machine.. Título preliminar, artigo 1º.