Marco Livio Druso Claudiano
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | (la) Appius Claudius Pulcher  década de 90 a. C. Roma Antiga |
| Morte | 42 a. C. (38/48 anos) Filipos (República Romana) |
| Causa da morte | suicidio, morto en combate |
| Pretor | |
| | |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Roma Antiga |
| Actividade | |
| Ocupación | político da Roma antiga , militar da Roma antiga |
| Período de tempo | República Romana Tardía |
| Lingua | Lingua latina |
| Carreira militar | |
| Conflito | Batalha de Filipos (pt)  |
Familia | |
| Familia | Claudii Pulchri (en) e Livii Drusi (en) |
| Cónxuxe | valor descoñecido Alfídia |
| Fillos | Lívia Drusa (pt) (  ) Alfídia (pt) Marco Lívio Druso Libão (pt) , fillo adoptivo( ) Lúcio Escribônio Libão (pt) Gaius Livius (en) ( ) valor descoñecido |
| Pais | valor descoñecido e Marco Lívio Druso, o Tribuno (pt) e valor descoñecido e Servilia (en) |
| Irmáns | Livia (en) |
Marco Livio Druso Claudiano (en latín, Marcus Livius Drusus Claudianus) finado no ano 42 a. C, foi un político e militar romano do século I a. C., pai da emperatriz Livia Drusila (consorte de Octavio Augusto)[1] e avó do emperador Tiberio. Pelexou ao lado dos libertadores na batalla de Filipos.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Familia
[editar | editar a fonte]Claudiano foi membro da familia dos Claudios Pulcros por nacemento, pero foi adoptado por Marco Livio Druso, tribuno da plebe no ano 91 a. C.[2] Casou con Alfidia, filla dun aristócrata provincial de Fundi, coa que tivo unha filla: Livia Drusila. Ao carecer de herdeiros homes, adoptou a un membro dos Escribonios Libones que tomou o nome de Marco Livio Druso Libón.
Carreira pública
[editar | editar a fonte]Aparece mencionado por primeira vez no ano 59 a. C. entre os partidarios dos triunviros cando esperaba entrar nunha embaixada a Exipto. Ocupou a pretura no ano 55 [3] ou 50 a. C. Neste último ano presidiu un proceso xudicial rexido pola Lei Escantinia, aínda que tamén o puido ter presidido en calidade de iudex quaestionis.[4]
Probabelmente foi quen animou a Décimo Xunio Bruto Albino, un dos conspiradores contra César. Após a morte de Xulio César, uniuse aos libertadores e loitou no seu bando na batalla de Filipos. Cando Casio e Bruto se quitaron a vida despois da súa derrota na batalla de Filipos (42 a. C.), Claudio seguiu o seu exemplo e suicidouse tras a derrota.[5]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "Livia, Empress of Rome av Matthew Dennison (Ebok)". Bokus.com (en sueco). Consultado o 2022-03-20.
- ↑ Pettinger 2012, p. 224.
- ↑ Gruen 1995, p. 318.
- ↑ Levick 1999, p. 2.
- ↑ Levick 1999, p. 3.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Brennan, T. C. (1999). The Republic in Danger: Drusus Libo and the Succession of Tiberius (en inglés). Routledge.
- Gruen, E. S. (1995). The Last Generation of the Roman Republic (en inglés). University of California Press. ISBN 9780520201531
- Levick, B. (2012). Tiberius the Politician (en inglés). Oxford University Press.
- Pettinger, A. (2001). The Praetorship in the Roman Republic, vol. 2 (en inglés). Oxford University Press.