Lucio Calpurnio Pisón Cesonino (cónsul 148 a. C.)
| Nome orixinal | (la) L. Calpurnius C.f.C.n. Piso Cesoninus  |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | valor descoñecido Roma Antiga |
| Morte | século II a. C. (>148 a. C.) valor descoñecido |
| Senador romano | |
| valor descoñecido – valor descoñecido | |
| Gobernador romano Hispania Ulterior | |
| 154 a. C. – 154 a. C. | |
| Pretor | |
| 154 a. C. – 154 a. C. | |
 Cónsul romano | |
| 148 a. C. – 148 a. C. Xunto con: Espúrio Postúmio Albino Magno (pt)  | |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Roma Antiga |
| Actividade | |
| Ocupación | político da Roma antiga , militar da Roma antiga |
| Período de tempo | Middle Roman Republic (en) |
| Lingua | Lingua latina |
Familia | |
| Familia | Calpurnius Piso (pt) |
| Cónxuxe | valor descoñecido |
| Fillos | Lúcio Calpúrnio Pisão Cesonino (pt) |
| Pais | Caio Calpúrnio Pisão (pt) e Quarta Hostilia (en) |
| Irmáns | Quinto Calpúrnio Pisão (pt) e Cneu Calpúrnio Pisão (pt) |
Lucio Calpurnio Pisón Cesonino (en latín, L. Calpurnius C. f. C. n. Piso Caesoninus)[1][2] foi un político e militar romano do século II a.C. pertencente á gens Calpurnia.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Familia[editar | editar a fonte]
Pisón foi membro dos Calpurnios Pisones, a máis notable familia da gens Calpurnia, e fillo de Caio Calpurnio Pisón.[3] Friedrich Münzer supuxo polo segundo cognomen de Pisón que foi en realidade un Cesonio adoptado por Caio Calpurnio.[1] Foi irmán de Quinto Calpurnio Pisón e pai do seu homónimo Lucio Calpurnio Pisón Cesonino.[4]
Carreira pública[editar | editar a fonte]
Obtivo a pretura no ano 154 a.C.[5] e foi destinado á Hispania Ulterior onde, en loita contra os lusitanos, foi derrotado por Púnico.[6]
Foi elixido cónsul no ano 148 a.C.[7] e foi enviado para conducir a guerra contra Cartago durante a Terceira guerra púnica, mais a dirixiu tan descoidadamente que foi derrotado polos habitantes das cidades de Clupea e de Hipona (ou Hippo Regius); e con tan pouca actividade que o pobo manifestou o seu descontento e, no ano seguinte, o mando pasou a Escipión Emiliano.[2][8]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 Münzer, F. (1897). «Calpurnius (87)». RE III, 1.
- ↑ 2,0 2,1 Smith 1870, p. 372
- ↑ Strachan, 2007, «Calpurnius».
- ↑ Strachan 2015.
- ↑ Broughton 1951, p. 450.
- ↑ Apiano (1980), Libro VI (Sobre Iberia) 56, p. 152
- ↑ Broughton, 1951, p. 461
- ↑ Apiano (1980), Libro VIII (Sobre África) 110-113, pp. 332-335
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
Fontes antigas[editar | editar a fonte]
- Apiano (1980). Historia Romana. Colección: Biblioteca clásica Gredos, nº 34 (en castelán). (Edición e tradución de Antonio Sancho Royo). Madrid: Gredos. ISBN 84-249-3550-0.
Fontes modernas[editar | editar a fonte]
- Broughton, T. R. S. (1951). The Magistrates of the Roman Republic: 509 B.C.-100 B.C. Vol. I (en inglés). Nova York: American Philological Association.
- Münzer, Friedrich (1897). "Calpurnius 87". Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft (en alemán). Stuttgart.
- Smith, William (1870). "Piso". Dictionary of Greek and Roman biography and mythology (en inglés). Boston: Litte, Brown and Company.
- Strachan, C. (2015). "Roman Republican and Imperial Senatorial Families. Genealogy and Prosopography" (en inglés). Consultado o 5 de novembro de 2021.
| Predecesor: Lucio Marcio Censorino e Manio Manilio |
 Cónsul da República romana |
Sucesor: Escipión Emiliano e Caio Livio Druso |