La habitación de Fermat

A habitación de Fermat
Ficha técnica
Título orixinal	La habitación de Fermat
Director	Rodrigo Sopeña; Luis Piedrahita
Produtor	César Benítez; Adolfo Blanco; José María Irisarri
Guión	Rodrigo Sopeña; Luis Piedrahita
Intérpretes	Lluís Homar; Alejo Sauras; Elena Ballesteros; Santi Millán; Federico Luppi; Helena Carrión
Música	Federico Jusid e Ale Martí
Fotografía	Migue Amoedo
Montaxe	Jorge Macaya
Distribuidora	Manga Films
Estrea	2007
Duración	90 min.
Orixe	España
Xénero	Suspense
Na rede
	http://www.mangafilms.es/lahabitaciondefermat

La habitación de Fermat é un filme español estreado no 2007 e dirixido e escrito por Luis Piedrahita e Rodrigo Sopeña. É a primeira película que dirixen ámbalas dúas persoas.

Sinopse[editar | editar a fonte]

Un rapaz de 22 anos (Alejo Sauras), coñecido no filme como Galois, está agardando que chegue o 20 de febreiro para presentar a súa demostración da conxectura de Goldbach (un problema matemático aínda sen demostración), mais uns días antes todos seus documentos son destruídos por non se sabe quen.

Mentres tanto, outro personaxe (Lluís Homar), coñecido por Hilbert, comenta co seu amigo médico que o outro día intentou suicidarse, e tamén que recibira unha carta que o invitaba a pasar unha fin de semana coas mentes matemáticas máis prodixiosas co pretexto de resolver un gran enigma se descubría en que orde están estes números: 5-4-2-9-8-6-7-3-1.

Pascal, pseudónimo polo que se coñece ao terceiro personaxe (Santi Millán), recibe a mesma carta, e tras moitas horas cavilando a solución, dáse por vencido e rompe a folla, mais unha bibliotecaria dille que os libros que use, os deixe na súa orde alfabética. A palabra «alfabético» resoa na súa testa e decátase que os números en castelán están en orde alfabética. Atina e unha segunda carta cítao nun lugar, tendo que cumprir unhas condicións, como non levar móbil ou non dar a coñecer a súa verdadeira identidade.

Cando chega a ese lugar, despois del chega Oliva, unha muller de 26 anos (Elena Ballesteros), que tamén recibira a mesma misiva. Despois chegan Galois e Hilbert no mesmo coche, pois a Hilbert avariáraselle o auto preto do lugar e Galois recollérao. O lugar está xunto a un pantano.

Ás 19:00 PM, vense as luces dun coche ao outro lado do pantano acendéndose a apagándose durante un cacho. Encontran unha barquiña e deciden cruzar o lago. Chegan até o auto e alí atopan unha PDA, indicando o lugar final da reunión, unha granxa agrícola.

Entran na granxa e chegan a unha habitación ben decorada, con sofás, comida, bebidas, un encerado...

Despois de esperar un rato, chega o anfitrión: Fermat (Federico Luppi). Cean e ao acabar Fermat recibe unha chamada telefónica do hospital: aínda que non lle din nada porque a chamada se curta, Fermat vaise cara ao hospital pois ten alí a súa filla en coma. Coas présas deixa a chaqueta atrás.

As catro persoas quedan pechadas no cuarto sen poder saír. A axenda PDA vai propondo problemas para que se resolvan nun tempo determinado, se non é así, as catro prensas hidráulicas que forman as paredes do cuarto actívanse e vanse achegando.

Na chaqueta de Fermat áchase a súa carteira, onde hai unha foto da súa filla, rapaza que atropelara Pascal nun fatídico accidente. Así pois, ao principio pensan que se trata dun axuste de contas entre Fermat e Pascal e que o resto son persoas inocentes, mais van saíndo máis cousas.

Oliva e Galois tiveran unha relación sentimental no pasado, que crebara por aparición de Hilbert na vida de Galois. Entre toda a tensión tamén razoan onde estaba Hilbert cando chamaran a Fermat, e decátanse que foi el quen montou o cuarto. E a súa razón para facelo era porque el tamén resolvera a conxectura de Goldbach, e non soportaba que un rapaz lle quitara o posto de ser o primeiro en descubrilo. Galois nese momento confesa que non ten a demostración da conxectura, que só era un método para poder ligar, e achegarse a Oliva, por exemplo; e golpea a Hilbert deixándoo inconsciente no chan.

Nos últimos segundos saen da habitación rompendo o encerado, levando Galois consigo a demostración que fixera Hilbert.

Fóra, baixo o reflexo do branco luar dunha lúa en cuarta minguante, Pascal tíralle a demostración a Galois ao pantano, rematando así a película.