La Patagonia rebelde
| La Patagonia rebelde | |||
|---|---|---|---|
 | |||
|
Título
La Patagonia rebelde  | |||
|
Instancia de
| |||
|
Xénero
| |||
|
Lingua orixinal
| |||
|
Cor
| |||
| Autoría | |||
|
Director/a
| |||
|
Compositor/a
| |||
|
Guionista
| |||
|
Director/a fotografía
| |||
|
Deseñador/a vestiario
| |||
|
Actores
Héctor Alterio
Coco Fossati (en)  José María Gutiérrez Horacio Dener (en) Osvaldo Terranova Jorge Villalba Walter Soubrié (en) Alfredo Iglesias Ernesto Nogués (en) Emilio Vidal (en) Claudio Lucero (en) Luis Orbegoso Alfredo Suárez Max Berliner (pt) Marzenka Novak Walter Santa Ana Héctor Pellegrini Fernando Luís Iglesias Sánchez Pedro Aleandro Pepe Soriano Luis Brandoni (pt) Federico Luppi Jorge Rivera López Franklin Caicedo (en) Néstor Kirchner Eduardo Muñoz (en) Maurice Jouvet Carlos Muñoz Arosa Carlos Lasarte Mario Luciani Héctor Olivera | |||
| Publicación | |||
|
Data de publicación
1974 | |||
|
Produtor/a
| |||
| Dimensións | |||
|
Duración
1 hora e 43 minutos | |||
| Localización | |||
| |||
| Identificadores | |||
| |||
| Fontes e ligazóns | |||
|
Redes      | |||
| Wikidata C:Commons | |||
La Patagonia rebelde é unha película dirixida por Héctor Olivera en 1974, baseada no libro Los vengadores de la Patagonia trágica, de Osvaldo Bayer, que á súa vez relata os feitos da denominada Patagonia rebelde de 1921.
A trama comeza cando, ante a situación económica, as seccións locais da Federación Obrera Regional Argentina, dominada polos anarcosindicalistas nas cidades de San Julián e Río Gallegos, impulsan unha campaña de sindicalización de peóns, hacheros e outros asalariados. Pero a resposta dos estancieiros foi extremadamente dura: despedimentos, violencia e ameazas. A simple elaboración de reclamacións por parte dos peóns podía dar lugar a represalias. Isto conduciu á intensificación do conflito, que trouxo a rebelión dos traballadores cara aos patróns e as institucións estatais.
Héctor Olivera afirma que tivo a idea de facer unha película sobre o tema en 1959, ó ler o libro de David Viñas Los dueños de la tierra. A súa sexta película, converteuse en 1974 nunha das que forman parte do boom cinematográfico arxentino.
A película sufriu varias vicisitudes, e comportou persecución para o seu director e para o seu guionista, Osvaldo Bayer. Primeiramente foi censurada, polo entón presidente, ata que finalmente foi aprobada o 13 de xuño polo mesmo Juan Domingo Perón. Posteriormente, logo da morte deste, foi censurada novamente o 12 de outubro polo goberno de Isabel Perón. Co regreso da democracia formal en 1984 puido ser exhibida de novo.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Ficha Arquivado 07 de xullo de 2011 en Wayback Machine. en cinenacional.com (en castelán).
- Ficha en Rebeldemule (en castelán).
- artigo de Osvaldo Bayer (en castelán).
- "Génesis, desaparición y regreso de un película" artigo de Osvaldo Bayer (en castelán).
