La Fuga
| La Fuga | |
|---|---|
 La Fuga no Viña Rock de 2005 | |
| Orixe | Reinosa, Cantabria, España |
| Período | 1996 - presente |
| Xénero(s) | rock |
| Selo(s) discográfico(s) | Dro-Atlantic (actual) EDG Music FAK Records |
| Membros | Nando (guitarra solista) Fito (voz e guitarra rítmica) Edu (batería) |
| Antigos membros | Iñaki (baixo) Rulo (voz, baixo e harmónica) |
| Na rede | |
| LaFuga.net | |
          | |
La Fuga é unha banda de rock española de Reinosa (Cantabria). A banda formouse en xullo do ano 1996, e os seus membros eran Edu (batería), Rulo (baixo eléctrico e voz), Fito (guitarra, solista e voz) e Nando (guitarra eléctrica).
Historia[editar | editar a fonte]
Formación e comezos[editar | editar a fonte]
O grupo comezou a tocar en 1996, con membros que xa tocaran noutros grupos de rock locais, sen moitas proxeccións de futuro. No mes de setembro, a banda, formada entón por Edu (batería), Rulo (guitarra e voz), Fito (guitarra solista e voz) e Iñaki (baixo), comezou a dar os seus primeiros concertos en Reinosa e outros lugares de Cantabria e Palencia incluíndo temas doutros grupos de rock nacionais, como Platero y tú ou Extremoduro.
En xuño de 1997 gravaron o seu maqueta El camino, con catro cancións. Os recursos técnicos eran mínimos, e aínda non tendo unha calidade de son especialmente boa, conseguiron vender unhas 800 unidades.
Primeiro disco: Mira[editar | editar a fonte]
Tralos bos resultados do seu maqueta, cada vez daban concertos máis lonxe da súa localidade, chegando ata a tocar en Madrid. Cada vez acudía máis público aos seus concertos, e reclamábanlles máis cancións propias. Por todo isto decidiron gravar o seu primeiro disco chamado Mira, que se lanzou en 1999.
Para conseguir fondos para a gravación do disco, foron ao Concello de Reinosa a solicitar algunha axuda, e conseguiron ser contratados para dar alí dous concertos, conseguindo así o diñeiro necesario para poder ir gravar a Navarra, nos estudos Sonido XXI, cos irmáns San Martín. A metade do custo do disco foi pagada polos propios membros, mentres que a outra metade púxoa un selo independente de Santander, FAK Records.
Como colaboración, José Romeu, técnico de guitarras do grupo, gravou un só en «Buenas noches, amigo».
Por motivos económicos familiares, Fito tivo que abandonar o grupo. É entón cando Nando entra como guitarra solista, participando na gravación do disco. Grazas a isto, A Fuga realiza a súa primeira vira, de máis de oitenta concertos, por varias provincias españolas.
[editar | editar a fonte]
No ano 1998 Fito participou co grupo en calidade de invitado nun concerto benéfico organizado pola banda, que conseguiu encher o Teatro Municipal de Reinosa. O cuarteto interpretou tanto cancións propias como versións doutros grupos, como Platero y tú, Maná ou Los Suaves. A actuación quedou gravada no disco-maqueta Un juguete por Navidad, lanzado como unha edición especial numerada e asinada, cunha tirada de só 1000 copias.
Tralo concerto, os membros do grupo pediron a Fito a súa volta, e este aceptou. Así, producíronse cambios na estrutura da banda, quedando Nando como guitarra solista, Edu á batería, Rulo a voz, Fito guitarra e voz e Iñaki ao baixo, aínda que este último decidiu abandonar o quinteto por diferenzas cos seus compañeiros, quedando determinada a formación actual do grupo, xa que Rulo comezou a tocar o baixo.
A golpes... de rock and roll[editar | editar a fonte]
Aínda é a procura dunha discográfica, no ano 2000 decidiron pedir un crédito para autoproducir o que sería o seu segundo disco de estudo, A golpes de Rock and Roll. Nos meses de marzo e abril comezan a gravar tamén en Sonido XXI, e xa lanzando o disco en xuño, comezan unha vira, con bos resultados entre crítica e público.
Durante esta vira, os irmáns San Martín (propietarios do estudo) propuxeron á Fuga a firma dun contrato para entrar na súa nova discográfica, EDG Music, e gravar con eles dous discos. O grupo, ademais endebedado pola produción do disco, asina o contrato debido ás portas que se abrían para a súa música e a amizade que mantiñan con eles.
A las doce[editar | editar a fonte]
En 2002, e tras varios meses dedicados á composición de novos temas e gravación de maquetas, o grupo volve viaxar a Navarra para gravar un novo disco, A las doce. Cunha pre-produción moito máis importante en forma de maquetas, gravaron o disco en só dúas semanas, con mellores medios que en anteriores ocasións, grazas á nova discográfica. Por este motivo contaron tamén cunha promoción e distribución moito máis grande.
Ademais, a vira foi moito máis extensa que as anteriores, duns 60 concertos, pasando por festivais importantes a nivel nacional, tales como ViñaRock e Derrame Rock, onde conseguiron gañar novos fans.
Cabe destacar a participación de Aurora Beltrán en «Balada del despertador», e os primeiros vídeos que gravaron: «Pa volar» e «Conversación, habitación».
Calles de papel[editar | editar a fonte]
Aínda tiñan contrato con EDG para un novo disco, cando comezaron a recibir chamadas doutras discográficas máis importantes. Esta discográfica, animando ao grupo a seguir adiante, non puxo ningún tipo de traba para evitar que A Fuga asinase un novo contrato a multinacional Dro-Atlantic.
Calles de papel, lanzado en maio de 2003, incluía un vídeo con imaxes da xira de 2002. O traballo destacou pola madurez do cuarteto, por todas os seus melloras tanto na música como no son. Ademais, gravaron un vídeo para «En vela» en Madrid. O disco conseguiu unhas vendas importantes, conseguindo entrar na lista de AFYVE (agora Promusicae) na súa primeira semana.
Nesta ocasión, os artistas invitados foron Fito Cabrales, cuxa voz aparece en «Sueños de papel», e Kutxi Romeu, que gravou a voz en «Los lunes de octubre».
A xira foi aínda maior, e baixo o nome de Calles de Papel Tour deron 82 concertos por todo o territorio nacional, acabando na praza de touros de As Vendas, sendo abreconcertos de Fito e Fitipaldis, cunha grande acollida entre o público.
Doutra banda, nese mesmo ano foron invitados a participar nunha homenaxe a Barricada, chamado Un camiño de pedras: unha homenaxe a Barricada, aportando a súa versión da canción «Pasión por el ruido». Xa en 2004 participarían noutro disco-tributo, esta vez a Radio Futura, gravando unha versión de «37 grados».
Negociando gasolina[editar | editar a fonte]
En abril de 2005 saíu á rúa Negociando gasolina, co que se deron a coñecer ao gran público co primeiro single «Buscando en la Basura», segundo eles un bo escaparate para darse a coñecer entre xente que non os coñecía. A primeira tirada foi unha edición especial que levaba un DVD de agasallo no que se incluían todos os videoclips rodados ata o momento, imaxes de xira anterior e unha entrevista no estudo.
Nesta ocasión, entre as colaboracións están O Drogas, de Barricada, en «Baja por diversión», e de Laura, dun grupo de Reinosa, que fai os coros en «Amor de contenedor».
A xira comezou un mes logo da saída do disco, e chegaron todos os puntos da xeografía española.
La Fuga en directo[editar | editar a fonte]
Tras a xira de Negociando Gasolina, o cuarteto decide gravar un disco en directo na sala Aqualung. En dous concertos, os días 9 e 10 de decembro de 2005, graváronse son e vídeo para o disco e DVD La Fuga en directo, que saíu á venda en abril de 2006, iniciando unha nova vira tras este lanzamento.
Nubes y claros[editar | editar a fonte]
O grupo decidiu facer un experimento coas súas anteriores cancións, buscando o seu lado máis intimista e melódico, facendo un disco en acústico, chamado Nubes y Claros, que saíu á venda en setembro de 2006. Incluíron instrumentos que non apareceran antes na súa carreira: violíns, frautas, acordeóns etc. Nando, na reportaxe La Fuga: diez años definiu o disco como unha rareza, unha camiño polo que o grupo non ía ir. Ademais de versións das súas cancións anteriores, versionaron «Donde habita el olvido», de Joaquín Sabina.
O grupo anunciou unha minixira acústica, levando con eles todos os instrumentos que participaran no disco, cunha posta en escena especial, xa que tocaron en distintos teatros e auditorios do territorio nacional.
O disco incluía un DVD especial con vídeos e reportaxes.
Por primeira vez na súa carreira, realizaron unha vira fóra de España. En maio e setembro de 2007, visitaron Arxentina, Uruguai, Chile e tocaron xunto co grupo uruguaio La Chancha e os arxentinos Bulldog.
Asuntos pendientes[editar | editar a fonte]
Tras xa case tres anos sen un disco completamente novo, A Fuga anunciou a saída de Asuntos Pendientes, o seu novo disco. Esta vez a produción foi maior que ningunha das anteriores, do mesmo xeito que a promoción, chegando a banda a ser portada dunha revista tan importante a nivel nacional como é HeavyRock.
O disco vai en parte condicionado por víraa latinoamericana: algunhas cancións escribíronas durante ese tour, e nótase nas letras a sorpresa do grupo ante a situación de vida de parte dos habitantes da zona.
O primeiro single, «No solo respirar», é o tema no que máis cambia o ritmo de toda o seu discografía, é máis, acaba sendo o máis rápido. Por outra banda, o vídeo foi gravado no mesmo lugar e coas mesmas arañas mecánicas que «Polvo en los ojos», de Soziedad Alkohólika.
Na xira de presentación pasarán de novo por ViñaRock, entre outros lugares. Tamén tocarán no festival Mediatic Festival.
Discografía[editar | editar a fonte]
Álbums[editar | editar a fonte]
- Mira (1998)
- A golpes de Rock and Roll (2000)
- A las doce (2001)
- Calles de papel (2003)
- Negociando gasolina (2005)
- La Fuga en directo (2006)
- Nubes y claros (2006)
- Asuntos pendientes (2008)
Maquetas[editar | editar a fonte]
- El camino (1997)
- Un juguete por Navidad (Edición limitada) (1999)
DVD[editar | editar a fonte]
- La Fuga en directo (2006)
Colaboracións[editar | editar a fonte]
- «Pasión por el ruido» (Un camino de piedras. Un tributo a Barricada, 2003)
- «37 grados» (Arde la Calle. Un Tributo a Radio Futura, 2004)
- «Cada dos minutos»: Rulo canta con Despistaos e Kutxi Romeu de Marea (Vivir al revés, 2007)
- «Golpes de la luna»: Rulo canta con Jere (Improperios reeditados, 2008)
- : Rulo canta con '4 de copas'
- : Rulo canta con 'Dirección Prohibida'
- : Rulo canta con 'Nacional 122'
