José Canedo Grille
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 22 de febreiro de 1902  Tordoia, España |
| Morte | 29 de decembro de 1945 (43 anos) Lens, España |
| Educación | Universidade de Granada |
| Actividade | |
| Ocupación | escritor |
 | |
José Canedo Grille, nado en Tordoia o 22 de febreiro de 1902[1] e finado en Lens (Ames) o 29 de decembro de 1945[2], foi un lingüista e orientalista galego.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]De familia labrega, marchou a estudar no seminario de Santiago de Compostela. Licenciouse na Universidade de Granada, e foi bolseiro durante sete anos no Indogermanisches Seminar da Universidade de Berlín[1], onde se especializou en lingüística indoeuropea. Na cidade alemá coincidiu con Lois Tobío Fernández, Felipe Fernández Armesto ou Vicente Risco, quen dixo del:
El é un home de ciencia: estuda lingüística indoeuropea, e non consente que lle chamen filólogo. Debulla o sánscrito, o avesta, o lituano, o celta, o grego, o latín, o gótico, o eslavo. Pola lingüística é nacionalista alemán e antisemita. É un home pechado na súa especialidade, e, polo menos nos medios universitarios, único na EspañaVicente Risco: Mitteleuropa[3]
No ano 1930 publicou dous artigos na revista Nós[4]. En 1934 pasou a dar clase de Filoloxía Clásica na Universidade de Barcelona, onde o sorprendeu a guerra civil española. En xullo de 1938 asistiu ao Congreso Internacional de Lingüística en Gante (Bélxica), mais non se reincorporou ao seu posto de traballo. Fuxiu do territorio republicano e entregou uns planos ao goberno nacional de Burgos[5]. A pesar desta e doutras colaboracións co franquismo ao remate da guerra, o 6 de agosto de 1941 foi expedientado por insubordinación[6] e apartado do seu posto como docente no Instituto Ausias March.
En 1942 publicou a súa obra máis importante, Resumen de literatura sánscrita. Tamén publicou nese tempo diversos artigos sobre o sánscrito e a súa literatura en revistas filolóxicas. En 1943 pasou a ser lector de castelán na Universidade de Heidelberg[1]. Faleceu mentres se hospedaba no pazo de Lens, e foi soterrado no cemiterio parroquial[4].
Obra
[editar | editar a fonte]- "Die lateinischen Inchoativa und ihr Verhältnis zur Komposition", en revista Glotta nº 24 (1934, páx. 257-266) e nº 26 (1936, páx. 14-38)
- Zur Wort- und Satzstellung in der alt- und mittelindischen Prosa. Vandenhoeck & Ruprecht. Gottingen, (1937)
- Nachleben des idg. Injunktivs im Lateinisch-Romanischen (1938)
- Resumen de literatura sánscrita (1942)
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 1,2 VV.AA. (2004). 58 anys i 7 dies. Correspondència de Pere Bosch Gimpera a Lluis Pericot (1914-1974). Universitat de Barcelona. p. 275.
- ↑ Couceiro Freijomil, A. (1951). "CANEDO, José". Diccionario bio-bibliográfico de escritores (en castelán) 1. Santiago de Compostela: Bibliófilos Gallegos. p. 217.
- ↑ Risco, V. (1994). Obras Completas 1. Editorial Galaxia. p. 331. ISBN 8471549263.
- ↑ 4,0 4,1 "Talento oculto". Unidad Pastoral de Ames (en castelán). 17 de setembro de 2019.
- ↑ Tobío Fernández, L. (1994). As décadas de T.L. Ediciós do Castro. p. 420.
- ↑ Claret Miranda, J. (2005). La repressió franquista a la universitat espanyola. Universitat de Barcelona.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Dicionario biográfico de Galicia 1. Ir Indo Edicións. 2010-2011.
