Genoveffa Franchini
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | século XX |
| Educación | Universidade de Módena e Reggio Emilia |
| Actividade | |
| Ocupación | investigadora |
Genoveffa Franchini é unha hematóloga e retroviróloga[1] italo-estadounidense. É investigadora da rama de vacinas e xefa da sección de modelos animais e vacinas retrovirais do National Cancer Institute (NC, Instituto Nacional do Cancro). Franchini foi pioneira na investigación sobre oncoxenes e retrovirus humanos. Investiga o desenvolvemento de vacinas contra o VIH e os métodos translacionais de prevención de enfermidades.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Cando era adolescente en Italia, Franchini pretendía realizar traballos de servizo como monxa misioneira. O seu foco máis tarde cambiou á bioloxía e á medicina como un medio para axudar os pacientes.[2] Completou un doutoramento en medicina na Universidade de Módena e Reggio Emilia en 1977. Foi bolseira posdoutoral na súa alma mater no instituto de hematoloxía de 1977 a 1979.[3]
Carreira
[editar | editar a fonte]Franchini é hematóloga e retroviróloga. Comezou a traballar no NC en 1979 como investigadora. Franchini tamén é investigadora sénior na rama de vacinas no Centro de Investigación do Cancro do NCI. Desde 1997, Franchini é xefa da sección de modelos animais e vacinas retrovirais.
Investigación
[editar | editar a fonte]Franchini foi pioneira na investigación sobre oncoxenes e retrovirus humanos (HTLV e VIH). Realizou numerosos logros en viroloxía e enfoques translacionais para previr enfermidades humanas causadas por retrovirus. O seu traballo profundizou na comprensión da patoxénese do VIH e do HTLV-1, o que levou á identificación e caracterización de novos xenes virais do VIH e do HTLV-1 e as súas funcións. Os logros de Franchini no desenvolvemento da vacina contra o VIH inclúen o preclínico que levou ao primeiro ensaio da vacina en 16 000 voluntarios en Tailandia, que demostrou unha protección significativa, aínda que limitada, contra a adquisición do VIH. O seu traballo básico en mecanismos inmunolóxicos de protección profundizou na comprensión da eficacia da vacina contra a varíola actualmente dispoñible nos primates. Tamén foi pioneira en estratexias para diminuír os reguladores da resposta inmune en individuos infectados polo VIH-1, utilizando o modelo de macaco de infección por SIV.[4]
Premios e honras
[editar | editar a fonte]Franchini foi elixida membro da American Society for Clinical Investigation (Sociedade Americana de Investigación Clínica) en 1990. En 2007, foi elixida para a Association of American Physicians (Asociación de Médicos Americanos). Pouco antes da pandemia de COVID-19 foi investida doutora honoris causa pola Universidade Médica de Białystok.[5]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "Renewed research focus on the human T-cell leukemia virus". ccr.cancer.gov. Consultado o 15-1-2022.
- ↑ "Federal faces G. Franchini". 2012-06-18. Consultado o 2-4-2020.
- ↑ "CV G.F." (PDF). onda Observatorio. 2017. Consultado o 2-4-2020.
- ↑ "Franchini". Cancer.gov (en inglés). 2014-08-12. Consultado o 2-4-2020.
- ↑ "Nadanie tytułu Doctora Honoris Causa dr Genoveffie Franchini". Consultado o 2022-02-15.
