Francisco Cano Román
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1908  Tetuán, Marrocos |
| Morte | 25 de outubro de 1955 (46/47 anos) Cantoria, España |
| Causa da morte | morte accidental, accidente de bicicleta |
| Outros nomes | Comandante Félix Carlos |
| Actividade | |
| Ocupación | militar, contrabandista |
Francisco Cano Román, coñecido como Comandante Félix e Carlos, nado en Tetuán en 1908 e finado en Cantoria (Almería) o 25 de outubro de 1955, foi un militar e garda civil español.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Antigo contrabandista e traficante de armas. Militar, destinado no Centro de Transmisións e Estudos Tácticos de Enxeñeiros, ascendeu a sarxento de enxeñeiros en febreiro de 1935.[1] Membro do servizo de información do Exército, acadou a gradación de capitán de complemento de enxeñeiros. Despois colaborou con Falange. Operaba como máximo responsábel dun autodenominado “Exército da resistencia”.[2] Axudado doutros antigos demócratas reconvertidos en colaboradores do réxime, Alvarado e Roberto “O Francés”, puxeron en marcha diversas operacións encubertas en todo o territorio español, como un intento de infiltración na guerrilla de Viveiro en maio de 1947, o desmantelamento da dirección clandestina do PCE en Madrid e a caída da guerrilla asturiana do 27 de xaneiro de 1948, que rematou coa morte de dezanove loitadores antifranquistas, entre eles Onofre, Boger, Aurelio Caxigal ou os Castiello.[3] O 22 de xuño de 1949 a súa intervención acabou coa vida de Manuel Fernández Soto e Bernardo Álvarez Trabajo en Teilán; o terceiro membro do comando Elías López Armesto resultou malferido, conseguiu fuxir e refuxiarse no monte, onde morreu pouco tempo despois.
Francisco Cano, que figuraba como "colocado" na Agrupación Temporal Militar para Servicios Civiles con destino na Deputación Provincial de Almería, foi dado oficialmente por morto o 25 de outubro de 1955 nun accidente de bicicleta en Cantoria (Almería).[4][5][6] Outras fontes afirman que en realidade morreu en Madrid o 19 de setembro de 1972.[7]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Diario Oficial del Ministerio de la Guerra, 17-2-1935, p. 399.
- ↑ No seu DNI figuraba o nome Francisco Félix Cano de Ros.
- ↑ «El error fue no sacar de Asturias a todos los guerrilleros a finales de 1947»
- ↑ ABC, 27-10-1955, p. 44.
- ↑ Yugo, 6-11-1955, p. 5.
- ↑ BOE, 19-11-1955, p. 6953.
- ↑ Operación Exterminio
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Andrés Gómez, Valentín (2019). Del mito a la historia. Guerrilleros, maquis y huídos en los montes de Cantabria. Santander: Universidad de Cantabria. pp. 308–309. ISBN 978-84-8102-893-5.
- Gómez Fouz, J. R. (1989). Bernabé. El mito de un bandolero. Barcelona: Biblioteca Julio Somoza. pp. 47–70.
- Gómez Fouz, J. R. (1992). La Brigadilla. Gijón: Biblioteca Julio Somoza. pp. 88–109.