Batalla do Vimeiro

A batalha do Vimeiro foi trabada durante a Guerra Peninsular, o 21 de agosto de 1808, entre as tropas francesas de Jean-Andoche Junot e as tropas luso-británicas do futuro duque de Wellington, con resultado desfavorábel para as primeiras.

Antecedentes

Logo de derrotaren as forzas francesas sob o mando do xeneral Delaborde na batalla de Roliça, apenas dous días antes, o 19 de agosto, as tropas luso-británicas (cerca de 14.000 homes) mandadas polo xeneral Arthur Wellesley, proseguiran cara Lisboa. A eses efectivos se axuntaran máis 4.000 británicos, desembarcados no Porto Novo, en Maceira (Torres Vedras).

Desarrollo da batalla

Perto de Torres Vedras estaba apostado o groso do exército francês, (uns 12.000 homens sob o comando do xeneral Junot), e deuse novo choque, xunto ao Vimeiro no dia 21 de agosto, tameén com saldo favorábel aos anglo-portugueses. Vimeiro comezou como unha batalla de movementos. Os franceses tentaron situarse sobre o flanco esquerdo luso-británico, mais Wellesley soubo repregar o seu exército a fin de facer fronte ao asalto inimigo. Durante ese movemento, Junot lanzou dúas columnas contra o centro aliado, mais foron obrigadas a retirarse sob as continuas das tropas anglo-británicas despregadas en liña. Pouco tempo despois, os ataques de flanco eran rexeitados e Junot bateuse en retirada cara Torres Vedras logo de perder uns 2.000 homes e 13 cañóns, mentres os aliados perderon uns 700 homes. Non se emprendeu nengunha persecución dos retirados por non tomar esa decisión o mando por pexas dos xenerais Hew Dalrymple e Harry Burrard (o segundo chegara no transcurso da batalla e o primeiro pouco despois). Fora Burrard quen realmente impedíu a Wellesley perseguir a Junot.

Consecuencias

A batalla do Vimeiro abríu camiño para as negociacións que culminaron na Convención de Sintra, que permitiu ás tropas francesas a retirada de Portugal, en navíos británicos, con toda a sua impedimenta e bens logrados por pillaxe.

"O escándalo foi tanto que os tres xenerais britânicos (Wellesley, Sir Harry Burrard e o Sir Hew Dalrymple, que tiña chegado na mañá do dia 21 de agosto e foi quen acabou por determinar as intencións britânicas) tiveran que xustificar todo o proceso en tribunal."