Apolinarismo: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m →top: Arranxos varios, replaced: <br> → <br/> (2) |
Sen resumo de edición |
||
| Liña 1: | Liña 1: | ||
O '''apolinarismo''' foi unha doutrina teolóxica proposta por [[Apolinario de Laodicea]] que afirmaba que a [[natureza humana]] de [[Xesús Cristo]] era incompleta, pois só posuía o corpo e a alma inferior ou sensible, pero a súa mente era divina. En orixe era unha reacción contra o [[ |
O '''apolinarismo''' foi unha doutrina teolóxica proposta por [[Apolinario de Laodicea]] que afirmaba que a [[natureza humana]] de [[Xesús Cristo]] era incompleta, pois só posuía o corpo e a alma inferior ou sensible, pero a súa mente era divina. En orixe era unha reacción contra o [[arianismo]] e o [[gnosticismo]].<br/> |
||
O [[Primeiro Concilio de Constantinopla]] ([[381]]) declarou a doutrina [[herexía]], afirmando que as [[natureza divina]] e humana de Xesús Cristo eran completas.<br/> |
O [[Primeiro Concilio de Constantinopla]] ([[381]]) declarou a doutrina [[herexía]], afirmando que as [[natureza divina]] e humana de Xesús Cristo eran completas.<br/> |
||
Houbo comunidades apolinarias en [[Constantinopla]] e [[Siria]], algúns discípulos tentaron perpetuar a doutrina despois da morte de Apolinar ([[392]]), pero arredor do [[416]] a maioría volveron á doutrina oficial e o resto convertéronse ao [[monofisismo]]. |
Houbo comunidades apolinarias en [[Constantinopla]] e [[Siria]], algúns discípulos tentaron perpetuar a doutrina despois da morte de Apolinar ([[392]]), pero arredor do [[416]] a maioría volveron á doutrina oficial e o resto convertéronse ao [[monofisismo]]. |
||
Revisión actual feita o 22 de xuño de 2020 ás 21:08
O apolinarismo foi unha doutrina teolóxica proposta por Apolinario de Laodicea que afirmaba que a natureza humana de Xesús Cristo era incompleta, pois só posuía o corpo e a alma inferior ou sensible, pero a súa mente era divina. En orixe era unha reacción contra o arianismo e o gnosticismo.
O Primeiro Concilio de Constantinopla (381) declarou a doutrina herexía, afirmando que as natureza divina e humana de Xesús Cristo eran completas.
Houbo comunidades apolinarias en Constantinopla e Siria, algúns discípulos tentaron perpetuar a doutrina despois da morte de Apolinar (392), pero arredor do 416 a maioría volveron á doutrina oficial e o resto convertéronse ao monofisismo.
