Xuízo ás Xuntas: Diferenzas entre revisións
Sen resumo de edición |
traducindo |
||
| Liña 10: | Liña 10: | ||
O mesmo día creouse unha Comisión Nacional sobre a Desaparición de Persoas [[CONADEP]], integrada por personalidades independentes para relevar, documentar e rexistrar casos e probas de violacións de dereitos humanos, e fundar así o xuízo ás xuntas militares. |
O mesmo día creouse unha Comisión Nacional sobre a Desaparición de Persoas [[CONADEP]], integrada por personalidades independentes para relevar, documentar e rexistrar casos e probas de violacións de dereitos humanos, e fundar así o xuízo ás xuntas militares. |
||
==A CONADEP== |
|||
{{Artigo principal|CONADEP}} |
|||
{{Artigo principal|Informe Nunca Más}} |
|||
Co fin de dar un forte apoio á investigación sobre violacións de dereitos humanos durante a ditadura, o presidente Alfonsín creou unha comisión de cidadáns notábeis, que chamou Comisión Nacional sobre a Desaparición de Persoas (CONADEP). |
|||
A CONADEP estivo integrada por dez membros elexidos polo presidente, tres membros elexidos pola Cámara de Deputados, e cinco secretarios. Entre eles atopábanse o escritor [[Ernesto Sábato]], o médico [[René Favaloro]], o científico [[Gregorio Klimovsky]], o rabino [[Marshall T. Meyer]], o pastor evanxélico [[Carlos Gattinoni]], o sacerdote católico [[Jaime de Nevares]], a xornalista [[Magdalena Ruiz Guiñazú]] e a activista de dereitos humanos [[Graciela Fernández Meijide]]. |
|||
Os membros da CONADEP recorreron a Arxentina, España, Francia, México e outros países entrevistando a eventuais testemuñas de violacións de dereitos humanos. Tivo a virtude de promover a confianza para que eses testemuños saliran á luz. |
|||
O resultado foi un cuadro aterrador que superou as peores evaluacións previas. Fundamentalmente quedou en evidencia que as violacións masivas de dereitos humanos foron executadas sistemáticamente obedecendo a un plan decidido nos niveis máis altos do goberno militar. |
|||
A comisión traballou nove meses e elaborou un informe de 50.000 páxinas que está considerado como un monumento xurídico e un dos documentos máis importantes da historia dos dereitos humanos. |
|||
A CONADEP documentou acabadamente ao redor de 9.000 casos concretos de violacións de dereitos humanos. Pola súa seriedade e neutralidade, o Informe Nunca Más non só constituiu unha proba fundamental no Xuízo contra as Xuntas, se non que produxo un impacto cultural de enorme magnitude na sociedade arxentina. |
|||
O [[20 de setembro]] de [[1984]] a CONADEP produciu o seu famoso informe titulado '''“[[Nunca Más]]”''' e os seus membros concurriron a entregalo ao presidente ''Alfonsín'' á [[Casa Rosada]] acompañada dunha multitude de 70.000 persoas <ref>[http://www.todo-argentina.net/historia/democracia/alfonsin/1984.htm ''Raúl Alfonsín (1983-1989)'', Todo Argentina]</ref>. |
|||
Revisión como estaba o 4 de novembro de 2007 ás 00:35
 | Esta páxina ou sección está a editarse nestes intres. Para evitar posibles conflitos de edición, non edites esta páxina ou sección mentres vexas esta mensaxe. Revisa o historial de edicións para saber quen traballa nela. O usuario Alma~glwiki (conversa · contribucións) realizou a última edición na páxina hai 16 anos. O tempo máximo de presenza deste marcador é dun mes dende a última edición do usuario que o puxo; pasado ese tempo debe retirarse. |
Se coñece como Xuízo ás Xuntas o proceso xudicial realizado pola xustiza civil na Arxentina en 1985, por orde do presidente Raúl Alfonsín (1983-1989) contra as tres primeiras xuntas militares da ditadura chamada Proceso de Reorganización Nacional (1976-1983) por mor das graves e masivas violacións de dereitos humanos cometidas nese período.
A sentenza condenou a algúns integrantes das tres primeiras xuntas militares a severas penas por delitos de lesa humanidade, incluíndo a prisión perpetua aos principais responsábeis. Estos foron indultados en 1990 polo presidente Carlos Menem. A partires de 2006 a xustiza comezou a declarar inconstitucionais os indultos decretados.
A decisión de axuizar ás xuntas militares
O 15 de decembro de 1983, cinco días despois de asumir como presidente, Raúl Alfonsín sancionou os decretos 157 e 158. Polo primeiro se ordenaba axuizar aos dirixentes das organizacións guerrilleiras ERP e Montoneros; polo segundo ordenábase procesar ás tres xuntas militares que dirixiron o país desde o golpe militar do 24 de marzo de 1976 ata a Guerra das Malvinas.
O mesmo día creouse unha Comisión Nacional sobre a Desaparición de Persoas CONADEP, integrada por personalidades independentes para relevar, documentar e rexistrar casos e probas de violacións de dereitos humanos, e fundar así o xuízo ás xuntas militares.
A CONADEP
- Artigo principal: CONADEP.
- Artigo principal: Informe Nunca Más.
Co fin de dar un forte apoio á investigación sobre violacións de dereitos humanos durante a ditadura, o presidente Alfonsín creou unha comisión de cidadáns notábeis, que chamou Comisión Nacional sobre a Desaparición de Persoas (CONADEP).
A CONADEP estivo integrada por dez membros elexidos polo presidente, tres membros elexidos pola Cámara de Deputados, e cinco secretarios. Entre eles atopábanse o escritor Ernesto Sábato, o médico René Favaloro, o científico Gregorio Klimovsky, o rabino Marshall T. Meyer, o pastor evanxélico Carlos Gattinoni, o sacerdote católico Jaime de Nevares, a xornalista Magdalena Ruiz Guiñazú e a activista de dereitos humanos Graciela Fernández Meijide.
Os membros da CONADEP recorreron a Arxentina, España, Francia, México e outros países entrevistando a eventuais testemuñas de violacións de dereitos humanos. Tivo a virtude de promover a confianza para que eses testemuños saliran á luz.
O resultado foi un cuadro aterrador que superou as peores evaluacións previas. Fundamentalmente quedou en evidencia que as violacións masivas de dereitos humanos foron executadas sistemáticamente obedecendo a un plan decidido nos niveis máis altos do goberno militar.
A comisión traballou nove meses e elaborou un informe de 50.000 páxinas que está considerado como un monumento xurídico e un dos documentos máis importantes da historia dos dereitos humanos.
A CONADEP documentou acabadamente ao redor de 9.000 casos concretos de violacións de dereitos humanos. Pola súa seriedade e neutralidade, o Informe Nunca Más non só constituiu unha proba fundamental no Xuízo contra as Xuntas, se non que produxo un impacto cultural de enorme magnitude na sociedade arxentina.
O 20 de setembro de 1984 a CONADEP produciu o seu famoso informe titulado “Nunca Más” e os seus membros concurriron a entregalo ao presidente Alfonsín á Casa Rosada acompañada dunha multitude de 70.000 persoas [1].