Codificación de caracteres

Unha Codificación de caracteres é un código que emparella un grupo de caracteres dunha lingua natural (coma un alfabeto ou silabario) cun grupo de números ou pulsos eléctricos. Os exemplos máis comúns serían o código Morse e o código ASCII.

Codificacións de caracteres máis correntes

• ISO 646
  • ASCII
• EBCDIC
• ISO 8859:
  • ISO 8859-1, ISO 8859-2, ISO 8859-3, ISO 8859-4, ISO 8859-5, ISO 8859-6, ISO 8859-7, ISO 8859-8, ISO 8859-9, ISO 8859-10, ISO 8859-11, ISO 8859-13, ISO 8859-14, ISO 8859-15, ISO 8859-16
• Grupos de carecteres de DOS:
  • CP437, CP737, CP850, CP852, CP855, CP857, CP858, CP860, CP861, CP863, CP865, CP866, CP869
• Grupos de carecteres de Windows:
  • Windows-1250, Windows-1251, Windows-1252,Windows-1253, Windows-1254, Windows-1255, Windows-1256, Windows-1257, Windows-1258
• KOI8-R, KOI8-U
• ISCII
• VISCII
• Big5
  • HKSCS
• Guobiao
  • GB2312
  • GB18030
• ISO 2022, Shift JIS, EUC
• Unicode
  • UTF-8
  • UTF-16

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Grupos de Caracteres Rexistrados pola Internet Assigned Numbers Authority (en inglés)
• Informe Técnico do Unicode #17: Modelo da Codificación de Caracteres (en inglés)
• Sopa de Letras Cirílicas (en inglés)
• Unha Completa Introducción á Codificación de Caracteres Xaponeses (en inglés)