Plántula

Evolución dunha plántula de Cornus.

En botánica, máis especificamente nas plantas vasculares, denomínase plántula (do latín científico plantŭla, diminutivo do latín planta, -ae "planta", "vexetal") a certa etapa do desenvolvemento do esporófito, que comeza cando a semente sae da súa dormancia e xermina, e ramata cando o esporófito desenvolve as súas primeiras follas non cotiledonarias.

Unha plántula típica consta de tres partes principais: a radícula ou raíz embrionaria, o hipocótilo ou caule embrionario e os cotiledóns, ademais de unha ou dúas das súas follas verdadeiras, por riba dos cotiledóns.

Véxase tamén

Bibliografía

• Strasburger. E. (1994): Tratado de botánica. 8ª ed. Barcelona: Ediciones Omega, S. A. ISBN 84-282-0979-0.

Outros artigos

• Cotiledón
• Embrión (botánica)