Fármaco

---

Este artigo sobre medicina é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.  Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.

---

Fármaco en pílulas

Un fármaco (gr. φάρμακον), menciña ou medicamento é toda substancia química purificada empregada na prevención, diagnóstico, tratamento, mitigación ou cura dunha doenza, para evitar a aparición dun proceso fisiolóxico non desexado ou ben para modificar condicións fisiolóxicas con fins específicos.

Historia

Artigo principal: Historia da farmacia.

Desde as máis antigas civilizacións o home utilizou como forma de alcanzar mejoría en distintas enfermidades produtos de orixe vegetal, mineral, animal ou nos últimos tempos sintéticos. O coidado da saúde estaba en mans de persoas que exercian a dobre función de médicos e farmacéuticos. Son en realidade médicos que preparan os seus propios remedios curativos, chegando algún deles a alcanzar un gran renombre na súa época, como é o caso do grego Galeno (130-200). Del provén o nome da Galénica, como a forma adecuada de preparar, dosificar e administrar os fármacos. Na cultura romana existían numerosas formas de administrar as sustancias utilizadas para curar enfermidades. Así, utilizábanse os electuarios como unha mestura de varios pos de herbas e raíces medicinais aos que se lles engadía unha porción de mel fresco. O mel ademais de ser a sustancia que serve como vehículo dos principios activos, daba mellor sabor ao preparado. En ocasións usábase azucre. Tamén se utilizaba un xarope, o cal xa contiña azucre disolto, no canto de auga e o conxunto preparábase formando unha masa pastosa. Precisamente Galeno fixo famosa a gran triaca á que dedicou unha obra completa, e que consistía nun electuario que chegaba a conter máis de 60 principios activos diferentes. Pola importancia de Galeno na Idade Media, fíxose moi popular durante esta época, deixando de estar autorizada para o seu uso en España en pleno século XX. É precisamente na Idade Media onde comeza a súa actividade o farmacéutico separado do médico. Na súa botica realiza as súas preparacións maxistrales, entendidas como a preparación individualizada para cada paciente dos remedios prescritos, e agrúpanse en gremios xunto aos médicos. No renacemento vaise producindo unha separación máis clara da actividade farmacéutica fronte a os médicos, ciruxanos e especieiros, mentres que se vai producindo unha revolución no coñecemento farmacéutico que se consolida como ciencia na idade moderna. A formulación maxistral é a base da actividade farmacéutica conxuntamente coa formulación oficinal, debido ao nacemento e proliferación de farmacopeas e formularios, e esta situación continúa ata a segunda metade do século XIX.

A partir deste momento empezan a aparecer os específicos, que consistían en medicamentos preparados industrialmente por laboratorios farmacéuticos. É así, que as formas galénicas non adquirirán verdadeiro protagonismo ata ao redor de 1940, cando a industria farmacéutica desenvólvese e estas comezan a fabricarse en grandes cantidades. Desde entón ata hoxe en día os xeitos en que se presentan os medicamentos foron evolucionando e a diversidade que atopamos no mercado é moi ampla.