Fórmula (expresión): Diferenzas entre revisións
m r2.7.2) (Bot: Modifico: ta:வாய்பாடு |
m r2.7.1) (Bot: Engado: fa:فرمول |
||
Liña 64: | Liña 64: | ||
[[es:Fórmula (expresión)]] |
[[es:Fórmula (expresión)]] |
||
[[et:Valem]] |
[[et:Valem]] |
||
[[fa:فرمول]] |
|||
[[fi:Kaava]] |
[[fi:Kaava]] |
||
[[fr:Formule (mathématiques)]] |
[[fr:Formule (mathématiques)]] |
Revisión como estaba o 5 de maio de 2012 ás 11:38
En matemáticas e outras ciencias, unha fórmula é unha forma breve de expresar información de modo simbólico (como nunha fórmula matemática ou nunha fórmula química, ou unha relación xeral entre cantidades. Unha das fórmulas máis famosas é a de Albert Einstein, sobre a teoría da relatividade, E = mc2.
En matemáticas
En xeometría, estatística e outras ramas das matemáticas, unha fórmula é unha ecuación que relaciona constantes o variábeis matemáticas e que se expresa mediante unha expresión alxebraica.
Por exemplo, o problema de determinar o volume dunha esfera require cálculo integral para a súa resolución, pero pode calcularse mediante a fórmula que relaciona o volume co raio.
As cantidades que aparecen adoitan identificarse ou simbolizarse con letras maiúsculas (V=volume), letras minúsculas (r=raio), letras gregas (π=pi=3,1415926...) e outros símbolos (Σ representa a suma de moitas cantidades similares, una frecha sobre unha letra indica que se trata dun vector, , un punto sobre unha letra, , indica a derivada ou diferencial desa función, etc.). Ás veces á necesario o uso de subíndices (x1, x2..) e superíndices (x2, x3, ...)
En ciencias experimentais
En física, química e outras ciencias, unha fórmula relaciona variábeis que poden ser medidas, para calcular o valor doutras de moi difícil ou imposíbel medida. Nun contexto xeral, subminístrannos unha solución matemática para un problema do mundo real.
A expresión xeral da segunda lei de Newton, que tamén pode expresarse como F = ma, é aplicábel a un rango moi amplo de situacións físicas e permítenos calcular unhas variábeis a partir doutras coñecidas ou predicir o comportamento dun sistema físico. Os dous termos dunha fórmula física deben ter a mesma ecuación de dimensións, é dicir, posuír as mesmas unidades de medida.[1]
A miúdo, as fórmulas van acompañadas das correspondentes unidades, pois as fórmulas científicas expresan relacións entre magnitudes reais que son o resultado de medidas e que, por tanto, posúen unidades. No exemplo anterior da esfera, se r = 2.0 cm, o resultado para o volume será:
En informática
En informática, unha fórmula describe tipicamente un cálculo, como unha suma, que será realizado sobre unha ou máis variábeis. A miúdo, as fórmulas teñen o formato implícito dunha instrución ou comando de ordenador como:
- Grados Celsius = (5/9)*(Grados Fahrenheit -32)
Na terminoloxía dunha folla de cálculo informática, unha fórmula é habitualmente unha cadea de texto que contén referencias de celas, como
- =A1+A2
onde A1 e A2 describen "celas" (columna A, fila 1 ou 2) dentro da folla de cálculo. O resultado aparecerá na cela que contén dita fórmula (por exemplo, en A3, debaixo dos valores anteriores). O signo = precede ao segundo termo (dereita) da fórmula que indica a cela na que están almacenados os datos. A parte esquerda ou primeiro membro da fórmula omítese nestes casos, pois o resultado almacénase no lugar en que se encontra a fórmula e sería redundante dicir A3=A1 + A2 , se a fórmula está almacenada en A3.
A maioría dos programas de ordenador, porén, non poden manexar unha lóxica simbólica e só traballan con cantidades numéricas e deben respectarse os requerimentos sobre as unidades na introdución de datos.
En ciencias sociais
Igualmente, en economía,[2] socioloxía, psicoloxía e outras ciencias sociais, empréganse fórmulas que relacionan as magnitudes propias destas ramas do coñecemento.
Por exemplo, a lei de Okun pode ser expresada sa seguinte forma: (Abel & Bernanke, 2005)
- , onde:
- é o PIB de pleno emprego ou produción potencial.
- Y é o PIB actual .
- é a taxa natural de desemprego.
- u é a taxa actual de desemprego.
- c é o factor que relaciona os cambios no desemprego cos cambios na produción.
Notas
- ↑ Burbano de Ercilla, Santiago & Carlos García Muñoz (2003): Física general, 32ª ed. Editorial Tébar, 2003. ISBN 8495447827. Páx. 23.
- ↑ Haeussler, Ernest F. & Richard S. Paul (2003): Matemáticas para administración y economía, 10ª ed. Pearson Educación. ISBN 9702603838, páx. 387