Premio Café Gijón

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Revisión feita o 4 de decembro de 2017 ás 20:05 por HombreDHojalata (conversa | contribucións) (Creada como tradución da páxina "Premio Café Gijón")
(dif) ← Revisión máis antiga | Revisión actual (dif) | Revisión máis nova → (dif)

O Premio Café Xixón é un premio literario español para novela que tomou o seu nome do faladoiro do Café Xixón de Madrid da man do actor e escritor Fernando Fernán Gómez en 1949.

A idea orixinal dos impulsores do proxecto (xunto a Fernán Gómez estaban Gerardo Diego, Camilo José Cela e Enrique Jardiel Poncela, entre outros) foi crear un premio que competise co Premio Nadal en novela curta e dese a coñecer aos compoñentes da xeración que se reunía en torno ao que sería mítico café.

O premio era xestionado polo propio Café Xixón e o seu prestixio tivo que ver máis coa difusión e calidade dos autores que coa retribución que por el se recibía, dado que en moitas ocasións as obras galardoadas non eran publicadas por falta de fondos. A partir de finais da década do setenta sufriu unha grave crise, tanto económica como de compromiso dos impulsores. A falta de patrocinio e difusión posterior foron un grave inconveniente que non puido salvarse coas ocasionais axudas e compromisos de editoriais e medios de comunicación.

A revitalización do premio produciuse en 1989, cando o Concello de Xixón fíxose cargo da organización do mesmo.

Palmarés

  • 1950: Eusebio García Luengo (España, 1909–2003) pola primeira actriz
  • 1951: César González Ruano (España, 1903–1965) por Nin César nin nada
  • 1952: Ana María Matute (España, 1925-2014) por Festa ao Noroeste
  • 1953: Fernando Guillermo de Castro polas horas do día
  • 1954: Carmen Martín Gaite (España, 1925–2000) polo Balneario
  • 1955: Carmen Fernández Coveñas 1909-2003 por "A súa Canción"
  • 1956: Xullo Calderón Urdillo 1902-1998 por "O último estudante"
  • 1957: Begoña García-Diego (España, 1926) por Vodas de prata
  • 1958: Lourdes Cáliz Sáinz (1918-1987) por "A Mochila"
  • 1959: José Carol Archs (España, 1929) polo parador.[1]
  • 1960: Jorge Ferrer-Vidal (España, 1926-2001) por Sábado, esperanza
  • 1961: Eduardo Garrigues polo canto do urogallo
  • 1962: José Medina por Cámara escura
  • 1963: Gonzalo Torrente Malvido (España, 1935) pola raia
  • 1964: Manuel Dolz por Pequenos monstros
  • 1965: Joaquín Merino pola illa
  • 1966: Enrique Ojembarrena por Ismael[2]
  • 1967: Rafael Azuar (España, 1921–2002) por Modorra
  • 1968: Juan María Mansera Conde por En un camiño calquera á dereita
  • 1969: Raúl Torres por Equipaxe de sol e de viño
  • 1970: Sol Nogueras por Cartóns amarelos
  • 1971: Pedro Crespo (España, 1941) por Primavera dun neno só[3]
  • 1972: Ramiro Gómez Kemp (Cuba, 1914) polos desposuídos
  • 1973: Eduardo Mendicutti (España, 1948) por Cinzas
  • 1974: Luís Mateo Díez (España, 1942) por Apócrifo do caravel e a espiña
  • 1975: Luís Branco Vila (España, 1936) por Ministro
  • 1976: Caty Juan de Curral (España, 1926) pola noite da lura
  • 1977-1982: Non se teñen datos
  • 1983: Miguel-Anxo Murado por Metamorfose benezianas
  • 1984: Emilio Soa (España, 1945) polos fillos do abafo
  • 1985-1987: Non celebrado
  • 1988: Luís do Val (España, 1944) por Bos días, señor ministro
  • 1989: Fernando Quiñones (España, 1930–1998) por Peche e foxe S. Juan de Aquitania
  • 1990-1991: Javier Maqua (España, 1945) por Inverno sen pretexto
  • 1992: Dores Adoitar-Espiauba (España, 1935) polo ouro e o mouro
  • 1993: José Vicente Pascual (España, 1956) polo capitán de chumbo
  • 1994: Deserto
  • 1995: Leonardo Padura (Cuba, 1955) por Máscaras
  • 1996: Alfredo Taján (Arxentina, 1958) polo pasaxeiro
  • 1997: Matías Montes Huidobro (Cuba, 1931) por Esa fonte de dor
  • 1998: José Carlos Somoza (España, 1959) pola xanela pintada
  • 1999: José Luís Muñoz (España, 1951) por Lifting
  • 2000: Víctor Maña (España, 1960) por De a choiva sobre o lume
  • 2001: Yolanda González (España, 1965) coas chamas tremen
  • 2002: Víctor Chamorro (España, 1939) pola hora do barqueiro
  • 2003: Fulgencio Argüelles (España, 1955) polo palacio azul dos enxeñeiros belgas
  • 2004: Lázaro Covadlo (Arxentina, 1937) por Criaturas da noite
  • 2005: Antoni García Porta (España, 1954) por Cazadores de non mundos
  • 2006: Fernando Luís Chivite (España, 1959) por Oh, mira as lápidas
  • 2007: Carmen Jiménez (España, 1964) por Nai miña, que estás nos infernos[4]
  • 2008: Carmen Boullosa (México, 1954) polo complot dos románticos.
  • 2009: Rafael Balanzá (España, 1969) polos asasinos lentos[5]
  • 2010: Antonio Montes (España, 1980) polo berro.[6]
  • 2011: José Luís Rodríguez do Curral (España, 1959) por Blues de Trafalgar.[7]
  • 2012: Diego Doncel (España, 1964) por Amantes no tempo da infamia
  • 2013: José Antonio Garriga Vea (España, 1954) polo cuarto das estrelas
  • 2014: Martín Casariego Córdoba (España, 1962) polo xogo segue sen min
  • 2015: Miguel Anxo González González (escritor) (España, 1982) por Todos os medos
  • 2016: Isabel Bono (España, 1964) por Unha casa en Bleturge
  • 2017: Pedro A. González Moreno (España, 1960) pola muller da escaleira[8]

Referencias

  1. Cf. César González Ruano, «El Premio Café Gijón», 28-3-1959.
  2. CARLOS GONZÁLEZ ESPINA. "EL “CAFÉ GIJÓN”". Como escritor, Enrique Ojembarrena es autor de la novela histórico-biográfica Guerrita (1994), sobre el torero Rafael Guerra, y del libro de poemas Traje de luces (2000), de marcado carácter autobiográfico y con abundantes referencias al sufismo (Ojembarrena es musulmán). Hasta donde tenemos noticia, la novela Ismael, con la que ganó el Café Gijón de 1966 no ha sido publicada en libro. 
  3. hemeroteca ABC
  4. Consultado el 12 de marzo de 2011
  5. Consultado el 12 de marzo de 2011
  6. El malagueño Antonio Montes gana el Premio de Novela Café Gijón con 'El grito', 20minutos, 22 de septiembre de 2010, consultado el mismo día.
  7. Premiados Café Gijón 2011, 22 de septiembre de 2011, consultado el mismo día.
  8. Pedro Antonio González Moreno, ganador del premio de Novela Café Gijón 2017