Eduardo II de Bar

Eduardo II de Bar
Nome orixinal	(fr) Édouard II de Bar
Biografía
Nacemento	1339 ; valor descoñecido
Morte	1352 (12/13 anos); valor descoñecido
Lugar de sepultura	Bar-le-Duc
Datos persoais
País de nacionalidade	Francia
Actividade
Ocupación	feudatario
Lingua	Lingua francesa
Outro
Título	Count of Bar (en) (1344–1352)
Familia	House of Scarpone (en)
Pais	Henrique IV de Bar e Iolanda de Dampierre (pt)
Irmáns	Roberto I de Bar

Eduardo II de Bar, nado en 1339 e finado en maio de 1352, foi conde de Bar desde 1344 ata 1352. Era o fillo máis vello de Henrique IV, conde de Bar, e Iolanda de Flandres.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Menor á morte do seu pai, a rexencia estaba asegurada pola súa nai. Como Eduardo era de constitución feble, Iolanda solicitou e obtivo do Papa Clemente VI para el e para o seu irmán Roberto I o permiso para comer carne durante os períodos de abstinencia.

Iolanda loitou contra Pedro de Bar, señor de Pierrefort, e Teobaldo de Bar, señor de Pierrepont, que consideraban que debían participar no consello de rexencia. Vinculando alianzas con Filipe VI de Valois, rei de Francia e Raúl de Lorena, deunos relegado a papeis menores.

Eduardo foi declarado maior o 10 de outubro de 1349. En 1350, as tropas de María de Châtillon, duquesa de Lorena e do conde de Salm, arrasaron o Barrois. En represalia, Iolanda, Eduardo e o bispo de Metz asolaron Nancy. Unha tregua puxo fin ao conflito o 14 de agosto de 1351. Eduardo morreu pouco despois e o seu irmán Roberto sucedeuno.