Covarianza de vórtices turbulentos

Figura 1 : Fluxo de CO 2 durante un período de 24 horas, medicións obtidas polo método EC.

O método de covarianza de vórtices turbulentos ou Eddy Covariance (EC) proporciona unha medida directa do intercambio neto, é dicir, a cantidade absorbida ou emitida de dióxido de carbono (CO2), vapor de auga e calor entre unha superficie vexetal e o atmosfera . Baséase no principio de que o fluxo vertical dunha magnitude (escalar ou vectorial) na capa superficial é proporcional á covarianza da velocidade vertical do vento e á concentración da magnitude.

A Figura 1 mostra as medicións realizadas co método Eddy Covariance para o fluxo de CO2, durante 24 horas, nunha rexión forestal. Obsérvase que durante as horas nocturnas o fluxo de CO2 é positivo, grazas á respiración da biomasa e á non aparición da fotosíntese. Durante o día, porén, o fluxo é negativo debido principalmente á realización da fotosíntese polas árbores.

As primeiras medicións mediante este método realizáronse hai aproximadamente 40 anos, pero só recentemente os avances tecnolóxicos permitiron utilizalo para medicións continuas, que nos últimos anos proporcionaron unha valiosa información sobre o balance de carbono (C), ata o punto de ser capaz de estimar o secuestro ou as emisións anuais de moitos ecosistemas.

A figura 2 amosa un ecosistema forestal e algúns instrumentos que posibilitaron o uso da técnica EC.

Figura 2 : O uso do método EC nun ecosistema.

O sistema de medida EC debe estar composto por un anemómetro sónico, un analizador de gases CO2 /H2O de ciclo aberto e un sistema de adquisición, gravación e procesamento de datos (un conversor/controlador analóxico/dixital e un ordenador portátil)

Cando se sitúa o equipo de medición nunha torre micrometeorolóxica, o método EC ofrece varias vantaxes: non altera o medio ambiente, fornece unha medida media do fluxo para unha área que pode chegar ata 800 m dependendo de varios factores e permite un rexistro continuo a longo prazo dos fluxos. Este método aporta datos importantes sobre os procesos que controlan a troca de CO₂ e vapor de auga e sobre como o ecosistema responde ás variacións climáticas. Porén, hai dificultades a resolver, como a non concreción completa do balanço enerxético, incluso en condicións ideais de medición, o que pode levar a subestimacións dos fluxos de CO₂.

Véxase tamén

• Ecoloxía de ecosistemas