Cneo Cornelio Coso
| Cneo Cornelio Coso | |
|---|---|
| Nacemento | século V a. C. |
| Lugar de nacemento | Roma Antiga |
| Falecemento | século IV a. C. |
| Lugar de falecemento | valor descoñecido |
| Nacionalidade | Roma Antiga |
| Ocupación | político da Roma antiga e militar da Roma antiga |
| Pai | valor descoñecido e Aulo Cornélio Cosso |
| Nai | valor descoñecido |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Cneo Cornelio Coso ou Gneo Cornelio Coso[1] (en latín: Gnaeus Cornelius Cossus) foi un político da gens Cornelia[2] nos primeiros anos da República Romana, elixido cónsul no 409 a.C. con Lucio Furio Medulino. Tamén fora tribuno consular no 414 a.C.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Familia[editar | editar a fonte]
Foi membro dos Cornelius Cossi, unha póla da gens patricia Cornelia. Era fillo de Aulo Cornelio Coso, cónsul no 428 a.C. e neto dun Marco Cornelio. O seu nome completa era Cnaeus Cornelius A.f. M.n. Cossus. Era irmán de Publio Cornelio Coso, tamén tribuno consular no 408 a.C.
Primeiro tribunato consular (414 a.C.)[editar | editar a fonte]
Cneo Cornelio foi elixido tribuno consular no 414 a.C. con Quinto Fabio Vibulano Ambusto, Lucio Valerio Potito e Marco Postumio Rexilense.[3]
No 415 a.C., os ecuos de Bola atacaron Labicum, un aliado de Roma. Ao quedar a cidade illada, os romanos capturaron a cidade dos ecuos e mentres discutían sobre o establecemento dunha colonia alí, os ecuos declararon a guerra á República romana e a reconquistaron e fortificaron. A seguir, o Senado decidiu entón encomendar o mando da campaña a Publio Postumio Albino Rexilense. Este, nunha campaña rápida, levou o exército á vitoria, e volveu tomar Bola pero converteu en inimigos aos seus propios soldados cando incumpriu a promesa de compartir con eles o botín da guerra.
Convocado de volta a Roma, produciuse unha acalorada discusión na asemblea cos tribunos da plebe, especialmente con Marco Sextio, quen ameazou con volver presentar a proposta do tribuno Lucio Decio para a división agraria de Bola, que fora bloqueada o ano anterior mais Marco Postumio, apoiado polos patricios, opúxose e ameazou con decimar o seu exército.[4] Cando a noticia do que estaba a suceder en Roma chegou ao campo militar, os soldados subleváronse. Marco Postumio manexou a situación con excesiva dureza, tanto que cando se produciron novos disturbios pola súa decisión de condenar a morte a algúns soldados, foi capturado xunto co seu cuestor, Publio Sextio e, ámbolos dous, foron apedreados e mortos polos seus propios soldados.[4][5]
Os tribunos da plebe impediron que os tribunos consulares abrisen unha investigación sobre o sucedido.
Consulado (409 a.C.)[editar | editar a fonte]
No 409 a.C., foi elixido cónsul xunto con Lucio Furio Medulino, como colega, xa no seu segundo mandato.[6] Grazas ás presións dos tribunos da plebe da gens Icilia, por primeira vez na historia da República Romana, foron elixidos tres cuestores plebeos: Quinto Silio, Publio Elio e Caio Papio.
Reforzados polo seu éxito, os tribunos opuxéronse unha vez máis ao alistamento, necesario para responder adecuadamente ás incursións de ecuos e volscos no territorio dos aliados latinos e hérnicos, coa esperanza de gañar máis concesións. Ao final chegouse a un acordo polo que se elixirían ao ano seguinte tribunos consulares, cuxos candidatos podían ser plebeos,[7] pero o Senado conseguiu impedir a participación de calquera representante dos Icilios.[8]
Unha vez organizado o exército, os cónsules marcharon cara a Carvento, que fora conquistada polos volscos e os ecuos sen poder recuperala. En troques, conquistaron Verrugine,[9] no territorio dos volscos.[10]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Münzer, F. (1900). «Cornelius (116)». RE Band IV, 1 (en alemán).
- ↑ "CORNELIUS patrician". strachan.dk (en inglés). 15 de marzo de 2008 [actualizado 15 de agosto de 2014]. Consultado o 6 de marzo de 2023.
- ↑ Tito Lívio, Ab Urbe condita IV, 4, 49.
- ↑ 4,0 4,1 Broughton 1951, p. 75
- ↑ Tito Lívio, Ab Urbe condita IV, 4, 50.
- ↑ Broughton 1951, p. 77
- ↑ Broughton 1951, p. 78
- ↑ Tito Lívio, Ab Urbe condita IV, 4, 54-55
- ↑ Broughton 1951, p. 77-78
- ↑ Tito Lívio, Ab Urbe condita, IV, 55, 1-8
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Broughton, T. R. S. (1951). The Magistrates of the Roman Republic: 509 B.C.-100 B.C. (en inglés). Nova york: American Philological Association.
| Predecesor: Numerio Fabio Vibulano e Quinto Quíncio Cincinato e Publio Cornelio Coso e Caio Valerio Potito Voluso |
 Cónsul da República Romana xunto con Quinto Fabio Vibulano II Lucio Valerio Potito Marco Postumio Rexilense 414 a. C. |
Sucesor: Aulo Cornelio Cosso e Lucio Furio Medulino |
| Predecesor: Manio Emílio Mamercino e Caio Valerio Potito Voluso |
Cónsul da República Romana xunto con Lucio Furio Medulino II 409 a. C. |
Sucesor: Caio Xulio Xulo e Caio Servílio Estruto Aala e Publio Cornelio Cosso |