A catedral de Santa María a Maior de Marsella, denominada en francés Sainte-Marie-Majeure, coñecida tamén como Catedral de la Major ou basílica de Sainte-Marie-Majeure, de evocación oriental por mor do seu estilo neobizantino, é a Catedral de Marsella, (Bocas do Ródano, Provenza, Francia). Foi construída na segunda metade do século XIX, entre 1852 e 1893.
O século XIX significou para a cidade un período de crecemento económico, social e demográfico. Engalánase con edificios importantes: a estación Saint-Charles (1848), o Pazo da Bolsa (1852), o Pazo Longchamp (1862), o Pazo do Pharo (1854) ou a basílica Notre-Dame de la Garde (1864). É neste contexto onde se decide a construción dunha nova catedral, segundo os patróns marcados polo arquitecto Léon Vaudoyer.
A catedral da Maior eríxese sobre unha explanada entre o Vello Porto e o «novo» porto de comercio, preto do barrio da Joliette e do Forte Saint Jean. A súa arquitectura e a súa ornamentación interior, en mármore e pórfiro, dánlle un aspecto particular para un edificio relixioso.
