Batalla do golfo de Leyte
| Batalla do golfo de Leyte | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
_1944_10_24_1.jpg) O portaavións lixeiro Princeton ardendo o 24 de outubro. | |||||||||
| |||||||||
| Combatentes | |||||||||
 Estados Unidos Australia
|
.svg){kind=small} Xapón
| ||||||||
A batalla do golfo de Leyte, formalmente coñecida como "segunda batalla do mar de Filipinas", foi unha batalla xeralmente considerada como a batalla naval máis longa da segunda guerra mundial e, segundo algúns criterios, posiblemente a batalla naval máis longa da historia.
Tivo lugar en augas preto das illas filipinas de Leyte e Samar dende o 23 ao 26 de outubro de 1944, entre forzas combinadas de Australia e Estados Unidos e a Armada Imperial Xaponesa. O 20 de outubro, tropas estadounidenses invadiron a illa de Leyte como parte dunha estratexia dirixida a illar Xapón dos países que ocupara no sueste asiático, e en particular para privar ás súas forzas e industria da vital subministración de combustible. A Armada Imperial mobilizou case todos os grandes barcos que lle quedaban nun intento de facer que a invasión fracasase, pero foi rexeitada polas 3ª e 7ª frotas estadounidenses. A Armada xaponesa non puido acadar o seu obxectivo, sufrindo importantes perdas, e nunca máis puido presentar batalla cunha frota dese tamaño. A meirande parte dos barcos pesados suervivintes, privados de combustible, permaneceron nas súas bases durante o resto da guerra.
A batalla do golfo de Leyte consistiu en catro enfrontamentos separados entre os adversarios: a batalla do mar de Sibuyan, a batalla do estreito de Surigao, a batalla do cabo Engaño e a batalla de Samar, ademais doutras accións.
A batalla tamén destacou por ser a primeira na cal os portaavións xaponeses organizaron ataques kamikaze. Tamén é digno de mención o feito de que o Xapón nesta batalla tiña menos avións que barcos tiñan os Aliados, unha clara demostración da potencia dos dous bandos nese momento da guerra.
