Batalla de Mons-en-Pévèle

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
A batalla de Mons-en-Pévèle, por Charles Philippe Larivière (1839).

A batalla de Mons-en-Pévèle foi un conflito bélico que tivo lugar en Francia a comezos do século XIV, entre as tropas do rei de Francia e as flamengas. Coa fin de restablecer a autoridade real despois da batalla de Courtrai en 1302, Filipe IV de Francia o Fermoso decide unha nova campaña no verán de 1304.

Historia[editar | editar a fonte]

Evitando o combate, xa que era inferior en forza (durante a batalla os 3 000 cabaleiros enfrontáronse a 12 000-15 000 flamengos), o exército real foi repregado o 17 de agosto, preto da vila de Mons-en-Pévèle. Despois dos enfrontamentos de arqueiros, besteiros e infantaría, a cabalaría francesa ataca pola esquerda, cortando o acceso ós flamengos a un curso de auga, e pola dereita, o dos duques da Bretaña e de Borgoña. Lanzouse unha carga desde o centro para obrigar os arqueiros flamengos a loitar corpo a corpo. Na retirada da cabalaría, as catapultas francesas entraron en acción. Os homes de Ypres conseguiron neutralizar as catapultas, e os franceses deciden entón atacar o resto dos flamengos. Daquela fíxose unha pausa na batalla, ningún bando levaba vantaxe, e comezan unhas longas negociacións.

De súpeto, pouco antes do crepúsculo, Robert de Nevers e Guillaume de Jülich lanzan un ataque contra o campo francés. Filipe o Fermoso está agora ameazado, cando o condestable e os mariscais, reunindo as súas tropas, contraatacan, e masacran os homes de Guillaume de Jülich. As outras forzas flamengas válense da noite para se retiraren, dando a vitoria ós franceses.