Articulación esternoclavicular
A articulación esternoclavicular ou esternocostocondroclavicular é a articulación interna do ombreiro.
Superficies óseas[editar | editar a fonte]
- No esterno: incisura clavicular do esterno.
- Na clavícula: epífise interna deste óso.
- Na primeira costela: a parte máis interna da mesma.
Cartigos[editar | editar a fonte]
- Menisco articular: interponse entre o esterno e a clavícula. É máis groso na parte periférica ca no centro, onde pode estar furado.
- Cápsula articular: contornea todas as superficies óseas.
- Ligamento superior: formado por dous tipos de febras:
- Longas e superficiais: Inclúen o ligamento interarticular, que vai de clavícula a clavícula.
- Fondas e curtas
- Ligamento anterior.
- Ligamento posterior.
- Ligamento inferior ou costoclavicular, que vai da epífise interna da clavícula á primeira costela.
Mecánica funcional[editar | editar a fonte]
Trátase dun encaixe recíproco imperfecto, con movementos de:
- Elevación.
- Descenso.
- Proxección cara adiante.
- Proxección cara atrás.
- Circundución.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Gray. Anatomy of the human body (en castelán). Edición de 1918 de dominio público.
