Santiago González Portillo
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 25 de xullo de 1818 Guatemala |
| Morte | 1 de agosto de 1887 (69 anos) San Salvador, O Salvador |
Inspector-General of the Army (en)  | |
| 10 de decembro de 1863 – | |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | O Salvador |
| Actividade | |
| Ocupación | político |
| Partido político | National Liberal Party (en) |
| Lingua | Lingua castelá |
| Carreira militar | |
| Rango militar | mariscal de campo (1865–) general de divisão (pt) |
Santiago González Portillo, nado en Zacapa o 25 de xullo de 1818 e finado en San Salvador o 1 de agosto de 1887, foi un militar e político guatemalteco, nacionalizado salvadoreño, que foi Presidente da República do Salvador entre 1871 e 1876.
Biografía[editar | editar a fonte]
González era un liberal guatemalteco que se exiliou no Salvador, na década de 1850, fuxindo da persecución do goberno conservador de Rafael Carrera. No goberno do presidente Gerardo Barrios, ocupou diversos cargos públicos. O 21 de febreiro de 1862 foi nomeado Primeiro Designado á Presidencia da República e elixido Presidente da Lexislatura do Salvador de 1862 a 1863. Ao estalar a guerra entre O Salvador e Guatemala a principios de 1863, foi nomeado Comandante militar do fronteirizo Departamento de Santa Ana. En xullo de 1863, pactou con Rafael Carrera, que encabezaba o exército guatemalteco e recoñeceu o conservador Francisco Dueñas como novo presidente, descoñecendo o goberno de Gerardo Barrios.
Goberno de Dueñas[editar | editar a fonte]
No goberno de Dueñas, o mariscal González desempeñouse como ministro de Guerra (1863-1871). En 1865, encabezou o tribunal militar que xulgou e condenou a morte a Gerardo Barrios por tentar dirixir unha insurrección popular. Mentres ocupaba o cargo de ministro casou en San Salvador o 1 de marzo de 1866 coa salvadoreña Soledad Fortis.
Presidencia[editar | editar a fonte]
O 12 de abril de 1871, derrocou a Dueñas mediante un golpe de estado e asumiu a presidencia provisional da república. Convocou unha Asemblea Constituínte que estableceu a nova Constitución Política da República en 1871, en virtude da cal, o mariscal González foi elixido presidente para o período constitucional 1872-1874. Con todo, en xullo de 1872 asume a ditadura e convoca unha nova Asemblea Constituínte que consagra a Constitución Política da República de 1872, en virtude da cal, o mariscal González é reelecto para o período 1872-1876.
Durante o seu goberno, adoptou unha política liberal, promulgou a lexislación (en 1872) onde se estableceu a liberdade de cultos, a secularización dos cemiterios, a legalización do divorcio e o matrimonio civil, a introdución da educación laica e a supresión das ordes relixiosas. Desde o 21 de xuño de 1875 até o 13 de novembro, o país estaba nun estado de sitio por causa de atentados na cidade de San Miguel durante o 20, 21 e 22 de xuño.[1] Entregou o poder o 1 de febreiro de 1876, ao terratenente cafeteiro Andrés Val.
Segundo Thomas Anderson, autor do libro Matanza, durante o seu goberno, no municipio de Izalco houbo un levantamento indíxena, no ano 1872 debido a un prolongado descontento e resentimento racial entre ladinos e indios de Izalco.[2]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "Estado de Sitio" (PDF). Diario Oficial (Ano 1 Número 258) (San Salvador). 16 de novembro de 1875. p. 1. Consultado o 23 de agosto de 2018.
- ↑ Anderson, Matanza, Curbstone Press, New York Edición reimpresa 1992
| Predecesor: Francisco Dueñas |
 12 de abril de 1871 - 1 de maio de 1872 |
Sucesor: Manuel Méndez |
| Predecesor: Manuel Méndez |
9 de xullo de 1872 - 1 de febreiro de 1876 |
Sucesor: Andrés del Valle |
