Rosa de Lutero
O selo ou rosa de Lutero é un símbolo amplamente recoñecido do luteranismo mundial, deseñado polo propio Martiño Lutero durante a súa estancia na fortaleza de Coburgo, mentres se estaba a desenvolver a Dieta de Augsburgo (1530).
Historia[editar | editar a fonte]
Lutero escribiu unha detallada descrición e interpretación deste selo para que o seu amigo Lazarus Spengler deseñase un bosquexo preliminar para el. Lutero viuno como un compendio ou expresión da súa teoloxía e fe, usouno dende entón para selar a súa correspondencia.
- O primeiro que amosa o meu escudo é unha cruz negra dentro dun corazón, porque me lembra que a fe en Cristo crucificado nos salva. "Porque co corazón o home cre para a saúde".
- Agora ben, aínda que a cruz é negra, mortifica e pretende causar dor, non cambia, porén, a cor do corazón, non destrúe a natureza, é dicir, non mata, senón que segue vivo.
- "Porque os xustos vivirán pola fe", pola fe no Salvador.
- Pero este corazón aparece fixado no centro dunha rosa branca, para mostrar que a fe produce alegría, consolo e paz. A rosa é branca, non vermella, porque o branco é a cor ideal para todos os anxos e espíritos.
- Esta rosa, ademais, está fixada sobre un fondo azul celeste para indicar que tal gozo da fe no espírito é só un sinal e principio da alegría celestial por vir, como se ten e anticipa pola esperanza, aínda que aínda non se revela. E arredor dese fondo hai un anel de ouro, para indicar que tal felicidade no ceo non ten fin. E é máis precioso que todas as alegrías e tesouros, xa que o ouro é o mellor e máis precioso metal.
- Cristo, o noso amado Señor, daranos graza para a vida eterna.
- Amén.
- Martiño Lutero
Esta carta de Lutero a Lazarus Spengler, datada o 8 de xullo de 1530, aparece en diversas fontes, como a edición de Weimar das súas obras (Briefe Vol. 5: 444f) ou a edición inglesa Luther's Works: American Edition, vol. . 49: 356-359.
Lutero tamén informou a Filipe Melanchthon o 15 de setembro de 1530 de que o elector o visitara persoalmente na fortaleza de Coburgo e lle dera un anel con selo, probabelmente con esta nova Rosa de Lutero.
Algunhas igrexas de rito bizantino, como a ucraína, seguen a usar o selo.[1]
Polémica[editar | editar a fonte]
Porén, algúns autores trataron de relacionar a rosa de Lutero cos rosacruces (por exemplo, na revista esotérica Regnabit, xaneiro de 1925, o artigo de Charbonneau-Lassay, "On the Emblematic Rose of Martin Luther") que Lutero descoñecía completamente o simbolismo oculto asociado á rosa e á cruz, historicamente o rosacrucismo aparece só no século XVII.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ ""Українська Лютеранська Церква – Церква, яка бере за основу лише Святе Письмо – Біблію, являється консервативною Церквою у питаннях віросповідання" - РІСУ". Релігійно-інформаційна служба України (en ucraíno). Consultado o 2022-04-15.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Rosa de Lutero  |
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Korsch, Dietrich (2004). "Luther's Seal as an Elementary Interpretation of His Theology". En Wengert, Timothy J. Harvesting Martin Luther's reflections on theology, ethics, and the church. Grand Rapids: Eerdmans. pp. 56–77. ISBN 978-0-8028-2486-8.
- Lutero, Martiño. D. Martin Luthers Werke, Kritische Gesamtausgabe. Briefwechsel. 18 vols. Weimar: Verlag Hermann Böhlaus Nachfolger, 1930-85. (abbreviated as WABr above).
- Lutero, Martiño. Luther's Works. 55 Volumes. Various translators. St. Louis: Concordia Publishing House; Minneapolis: Fortress Press, 1957-1986. CD-ROM edition, 2001. (abbreviated as LW above).