Megaduque
O megaduque, megadux ou megas dux (en grego: μέγας δούξ) foi o cuarto cargo en importancia despois do emperador bizantino dentro da alta xerarquía político-militar do Imperio bizantino[1].
Inicialmente foi creado por Aleixo I Comneno cara ao século XI, o título correspondía ao comandante en xefe da frota de guerra, equivalente ao de almirante. Pero durante o goberno imperial da dinastía Paleólogo, o megaduque converteuse en primeiro ministro do emperador bizantino, pasando por encima de toda a burocracia bizantina. O último megaduque antes da caída do Imperio Bizantino foi Lucas Notaras (? - 3 ou 4 de xuño de 1453).
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Kazhdan (1991): 1330.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Angold, Michael (1997). The Byzantine Empire, 1025–1204: A Political History (Second Edition). Longman. ISBN 0-582-29468-1.
- Bartusis, Mark C. (1997). The Late Byzantine Army: Arms and Society 1204-1453. University of Pennsylvania Press. ISBN 0812216202.
- Guilland, Rodolphe (1967). Recherches sur les institutions byzantines, Tome I (en francés). Berlin: Akademie-Verlag.
- Haldon, John F. (1999). Warfare, state and society in the Byzantine world, 565-1204. Routledge. ISBN 1857284941.
- Kazhdan, Alexander, ed. (1991). Oxford Dictionary of Byzantium. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-504652-6.
- Nicol, Donald MacGillivray (1993). The Last Centuries of Byzantium, 1261–1453. Cambridge University Press. ISBN 978-0521439916.
- Magdalino, Paul (2002). The Empire of Manuel I Komnenos, 1143–1180. Cambridge University Press. ISBN 0-521-52653-1.
- Polemis, Demetrios I. (1968). The Doukai: A Contribution to Byzantine Prosopography. London.
- Skoulatos, Basile (1980). Les personnages byzantins de I'Alexiade: Analyse prosopographique et synthese (en francés). Louvain: Nauwelaerts.