Cadea da áncora

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Cadea.

A cadea da áncora dun barco é de ferro forxado con elos reforzados transversalmente cunha unión denominada contrete.

As cadeas consisten nunha sucesión de elos comúns unidos cada 25 m (unhas 15 brazas) cun elo especial desarmábel de vinculación. Cada treito de 27,5 m denomínase grillón, sendo este a unidade náutica de medida da cadea. Cando se di que se fondearon 4 grillóns quérese dicir que hai aproximadamente uns 100 m de cadea na auga.

Elos, con contretes, das cadeas das áncoras dun barco.

Cadeas despregadas sobre a platea dun dique seco.

Cada grillón de unión píntase dunha cor rechamante e, a continuación, con pintura clara márcase un elo a cada lado, para o primeiro treito a partir da áncora; dous, para o segundo treito; tres, para o terceiro, e así sucesivamente, co fin de facilitar a conta da lonxitude de cadea fondeada durante a manobra. A lonxitude da cadea dun mercante é, por termo medio, de 10 grillóns (250 m) cada unha (babor e estribor).

A título ilustrativo, un elo común ten unha lonxitude de 6 veces o diámetro e unha anchura de 3,5 veces.

A cadea fondeada adquire a forma curva de catenaria, co treito próximo á áncora apoiado no fondo, logrando que a forza transmitida á áncora sexa perfectamente horizontal con efecto de máximo agarre ó fondo.

Todas as cadeas de áncora teñen no extremo un grillón xiratorio para evitar que a mesma dea voltas cos reiterados borneos do buque sobre o punto de fondeo.

Todos os elementos das cadeas de áncoras son certificados polas sociedades de clasificación.

É práctica habitual chicotear as cadeas (inverter os extremos) cada 4 anos a fin de garantir un desgaste parello, é dicir, que o extremo da caixa de cadeas pase á áncora e viceversa.

Véxase tamén

Bibliografía

• Victorio R. Gómez. Instituto de Publicaciones Navales del centro de Capitanes de Ultramar y Oficiales de la Marina Mercante Argentina, 1985. ISBN 950-9016-42-7

Outros artigos

• Áncora
• Fondeo