Westland Westminster
| Westland Westminster | |
|---|---|
 | |
| Tipo | helicóptero pesado |
| Fabricante | Westland Aircraft |
| Primeiro voo | 15 de xuño de 1958 |
| Unidades construídas | 2 |
O Westland Westminster foi un helicóptero británico da década de 1950 fabricado por Westland Aircraft. Tratábase dun gran deseño de carga e estaba impulsado por dous motores turboeixo que movían un único rotor de cinco pas. Inicialmente sen revestir, a célula metálica foi posteriormente encerrada nunha cuberta de tecido. Deseñado e construído como unha empresa privada sen axuda do goberno, foi cancelado cando Westland se fixo cargo dos produtores de helicópteros rivais e dos seus proxectos máis avanzados.
Desenvolvemento[editar | editar a fonte]
O Westminster foi o primeiro resultado tanxible dos esforzos que Westland Aircraft fixera ao longo dos anos 50 para producir un helicóptero de carga pesada propulsado por turbinas de gas. Os proxectosde Westland foron ata o notable W.90, un transporte de tropas de 450 asentos con tres turborreactores Armstrong Siddeley Sapphire montados nas puntas das pas do rotor.[1]
En 1954 Westland investigou a fabricación con licenza do Sikorsky S-56 para o mercado civil con motores turboeixo. A compañía buscou o apoio do Ministerio de Abastecemento para a proposta, pero este non chegou. En xuño de 1958 Westland obtivo unha extensión do seu acordo de licenza con Sikorsky para cubrir o rotor principal de cinco pas, a transmisión, o rotor de cola, e os sistemas de control do S-56. Ante a continua indiferenza do goberno, Westland decidiu seguir adiante cun deseño privado para un transporte pesado, construído ao redor dos sistemas do S-56 pero alimentado por un par de turboeixos Napier Eland. Nese momento, Westland estaba moi comprometido co desenvolvemento do Wessex (un Sikorsky S-58 propulsado por turbina) e o proxecto de Westminster tiña que ser executado con poucos cartos.[2]
Inicialmente planeáronse dúas variantes: un transporte civil de 40 asentos e curto alcance, e un guindastre voante cunha capacidade de 6,8 t. En marzo de 1956 Westland decidiu construír o primeiro prototipo como un banco de probas voante cunha estrutura de tubos de aceiro en lugar da fuselaxe principal. Coa economía como prioridade, utilizáronse na medida do posible compoñentes dispoñibles, con doadores como o helicóptero Westland Whirlwind e o avión Bristol Freighter. O prototipo completouse en febreiro de 1958 e despois das habituais probas estáticas e de sistemas, e de case 20 horas de probas de motor, o primeiro voo tivo lugar o 15 de xuño.[3] As probas en voo mostraron unha vibración significativa e, como resultado, realizáronse unha serie de cambios no deseño do segundo prototipo, incluíndo a substitución do rotor principal pola unidade de seis pas do Sikorsky S-64 Skycrane. Unha vez pasadas as dez horas reglamentarias, este primeiro Westminster foi rexistrado G-APLE e comezouse a traballar na construción do segundo prototipo.
Por esta época, o Almirantazgo comezou a sentir que o proxecto do Westminster estaba atrasando o desenvolvemento do Wessex para a Royal Navy. Aínda que isto era unha mera fantasía, era un mal augurio para as aeronaves máis grandes.[4] Porén, o traballo continuou e o marco do G-APLE cubriuse cunha cuncha aerodinámica de madeira cuberta con tecido de politereftalato de etileno e o rotor foi substituído por unha unidade experimental de sois pas. Con esta forma voou por primeira vez o 12 de xuño de 1960.[5]
O segundo prototipo, con rexistro G-APTX, voou o 5 de setembro de 1959 continuando coas probas de voo, pero a industria británica de helicópteros estaba nun estado de cambio; toda a industria estaba sendo consolidada baixo Westland coa compra por parte da compañía das divisións de helicópteros de Saunders-Roe, Bristol e Fairey. No proceso, Westland adquiriu dous potenciais rivais do Westminster: o proxectado Bristol 194 civil desenvolvido a partir do Bristol Type 192 Belvedere militar e o Fairey Rotodyne (un deseño de xirodino). Era necesaria a racionalización e dado que o Rotodyne xa estaba voando e financiado polo goberno, o traballo no Westminster cesou en setembro de 1960.[4]
As dúas aeronaves foron desguazadas: as compoñentes subministradas por Sikorsky foron retiradas e enviadas de volta aos Estados Unidos para evitar o pago de dereitos de importación e as fuselaxes foron vendidas como chatarra.[4]
Notas[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- James, Derek N. Westland Aircraft since 1915. London: Putnam, 1991, ISBN 0-85177-847-X.