Saltar ao contido

Teófilo, emperador de Bizancio

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaTeófilo, emperador de Bizancio

Editar o valor en Wikidata
Nome orixinal(el) Θεόφιλος Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento813 Editar o valor en Wikidata
Morte20 de xaneiro de 842 Editar o valor en Wikidata (28/29 anos)
Constantinopla, Turquía Editar o valor en Wikidata
Emperador bizantino
2 de outubro de 829 – 20 de xaneiro de 842
← Miguel IIMiguel III → Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupacióngobernante Editar o valor en Wikidata
Período de tempoImperio Romano Editar o valor en Wikidata
Familia
FamiliaAmorian dynasty (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
CónxuxeTeodora Editar o valor en Wikidata
FillosMaria, Anastasia, Constantino (filho de Teófilo), Tecla, Miguel III Editar o valor en Wikidata
PaisMiguel II Editar o valor en Wikidata  e Tecla Editar o valor en Wikidata

Descrito pola fonteDesktop Encyclopedic Dictionary (en) Traducir
Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron
Encyclopædia Britannica Editar o valor en Wikidata
BNE: XX1135028 WikiTree: Byzantium-13
Miguel II e o seu fillo Teófilo.

Teófilo, nado no ano 813 e finado no 842, foi o emperador bizantino entre os anos 829 e 842. Foi o segundo da chamada dinastía frixia ou "amoriana".

A diferenza do seu pai, Miguel II, declarouse como un estrito iconoclasta. En 832 publicou un edicto polo cal se prohibiu o uso e adoración de iconas; pero as historias sobre a súa crueldade cara aos seus opositores resultan tan extremadas que moitos pensan que se trata de esaxeracións.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Na época do seu ascenso ao trono, os sicilianos aínda loitaban contra os sarracenos, pero Teófilo non puido prestarlles axuda xa que se viu obrigado a dedicar todas as súas forzas á guerra contra os califas de Bagdad. Esta guerra foi iniciada por Teófilo, pois dera asilo a certos refuxiados persas, un dos cales, chamado Teófobo trala súa conversión ao cristianismo, desposou á irmá do emperador, Helena, e converteuse nun dos xenerais do Imperio.

O exército bizantino celebrou varios éxitos iniciais: en 837 foron tomadas e destruídas Samosata e Zapetra (Zibatra ou Sozopetra), lugar de nacemento do califa Al-Mu'tasim. Este, desexoso de vingar a ofensa, reuniu un grande exército, unha de cuxas divisións derrotou en Dasymon a Teófilo, que dirixía en persoa o exército bizantino, mentres que a outra avanzou ata Amorio, berce da dinastía frixia. Tras unha valorosa resistencia de cincuenta e cinco días, a cidade caeu en mans de Al-Mu'tasim por mor dunha traizón interna o 23 de setembro de 838. Trinta mil dos seus habitantes foron executados e o resto vendidos como escravos, e a cidade foi arrasada ata os seus cimentos.

Teófilo nunca puido recuperarse do golpe recibido, a súa saúde foise debilitando e morreu a comezos de 842. O seu carácter foi obxecto de moitos debates; pois mentres uns considérano como un dos emperadores bizantinos máis capaces, outros o ven como o clásico déspota oriental, un gobernante sobrevalorado pero insignificante. Non cabe dúbida de que fixo canto puido por eliminar a corrupción e opresión dos seus funcionarios, e que administrou xustiza con estrita imparcialidade, aínda que os seus castigos moitas veces non se correspondían co crime cometido.

Malia os gastos que supuxo a guerra en Asia e das grandes sumas dedicadas por Teófilo á construción, o comercio, a industria e as finanzas do Imperio viviron unha das súas mellores épocas, en gran medida grazas á moi eficiente administración do tesouro. Teófilo, que recibira unha excelente educación do gramático Xoán Hylilas, foi un grande afeccionado á música e amante da arte. Reforzou as murallas de Constantinopla e fixo construír un hospital que se mantivo ata os últimos tempos do Imperio bizantino.


Imperio Bizantino

Segue a:
Miguel II
Teófilo, emperador de Bizancio
Precede a:
Miguel III
Dinastía Amoriana