Somnambulismo tecnolóxico

O somnambulismo tecnolóxico consiste na ignorancia que posúe a sociedade con respecto ao proceso de cambio que está sufrindo a humanidade debido á tecnoloxía. Foi creado por Langdon Winner e é utilizado comunmente na filosofía da tecnoloxía.

Orixe

Winner relaciona esta falta de interese coa cultura tecnolóxica que posúen as persoas debido a que é común o non sopesar as consecuencias que traen os cambios que se van efectuando na contorna. Ademais de que, na maioría dos casos, a tecnoloxía é considerada como algo que se atopa presente na vida diaria do mesmo xeito que calquera elemento da natureza.

Determinismo tecnolóxico

Ao falar de somnambulismo tecnolóxico pódese relacionar en gran medida co determinismo tecnolóxico, onde este último consiste en considerar á tecnoloxía como un elemento capaz de afectar positivamente o desenvolvemento socioeconómico dalgún grupo ou, noutras palabras, aceptar os progresos que esta vai realizando como inevitables.

O determinismo tecnolóxico poderíase considerar a etapa final do somnambulismo tecnolóxico, onde a persoa xa non simplemente estaría a durmir fronte ao cambio, ignorándoo voluntariamente, neste caso estaría totalmente convencida da naturalidade dos sucesos que ocorren debido a ela considerándoa non como un elemento creado e controlado polo home senón que, pola contra, a tecnoloxía contrólanos e cambia a nós como sociedade de forma incontrolable.

O somnambulismo tecnolóxico pódese relacionar desta maneira cunha concepción fatalista da filosofía tecnolóxica derivada da concepción determinista, na que a autonomía da tecnoloxía supón unha noción de inevitabilidad á marxe de calquera vontade posible. Desde os seus inicios, en plena Revolución Industrial do século xix e co materialismo sociolóxico de Karl Marx, (1818-1883), no que a tecnoloxía —e as súas relacións de produción— é exposta por primeira vez como un factor determinante na construción do sistema social, a concepción da tecnoloxía en relación coa cultura e a sociedade foise reconstruíndo seguindo diferentes liñas de pensamento; a Escola de Frankfurt (Dialéctica da ilustración) Martin Heidegger, Lewis Mumford, Jacques Ellul, Herbert Marcuse… Ata chegar a conclusións determinantes como que a tecnoloxía condiciona, sen ser os individuos conscientes diso, o tempo vivido ou as tendencias escollidas: «A vida pasa a ter menos tempo e a tecnoloxía substitúe a reflexión polo reflexo». ^[1]