Saab 91 Safir
| Saab 91 Safir | |
|---|---|
 | |
| Tipo | adestrador |
| Fabricante | Saab |
| Deseñado por | A J Andersson |
| Primeiro voo | 20 de novembro de 1945 |
| Principais usuarios | Forza Aérea de Suecia |
| Produción | 1946 - 1966 |
| Unidades construídas | 323 |
O Saab 91 Safir é un avión de adestramento monomotor de tres (91A, B, B-2) ou catro (91C, D) asentos. Foi construído por Saab AB en Linköping, Suecia (203 unidades) e por De Schelde en Dordrecht, Países Baixos (120 avións).
Deseño e desenvolvemento
[editar | editar a fonte]O desenvolvemento do Safir comezou en 1944 como parte dun plan para compensar as reducións nos pedidos de avións militares cando finalmente rematase a segunda guerra mundial. Planeáronse tres grandes programas civís, o avión de pasaxeiros Type 90 Scandia, o avión lixeiro Type 91 Safir e o automóbil Saab 92.[1] O Safir foi deseñado por Anders J. Andersson, que anteriormente traballara para Bücker, onde deseñara o Bücker Bü 181 "Bestmann" de madeira. O Safir compartía moitas características conceptuais de deseño co Bestmann. Era principalmente de construción metálica, aínda que as superficies de control estaban cubertas de tecido.[2] O seu desenvolvemento ralentizouse debido á necesidade de concentrarse en traballos militares máis urxentes e pola acción sindical nos provedores.[3] O primeiro voo do Safir tivo lugar o 20 de novembro de 1945.[4]
Aínda que o prototipo estivo inicialmente impulsado por un motor de catro cilindros de 130 CV de Havilland Gipsy Major IC de pistóns, o modelo inicial de produción Saab 91A usou un Gipsy Major 10 de 145 CV.[4] Os clientes militares consideraban que o Safir con motor Gipsy tiña pouca potencia, e como resultado o Gipsy foi substituído por un Lycoming O-435A de seis cilindros de 190 CV. O avión remotorizado converteuse no Saab 91B,[3] voando o 18 de xaneiro de 1949.[5] O Saab 91C, que voou en setembro de 1953, mantiña o motor O-435, pero tiña unha cabina revisada de catro asentos.[6][7] O 91D substituíu o O-435 por un Lycoming O-360-A1A de catro cilindros máis lixeiro e cunha potencia de 180 CV.[8][6]
Ademais do seu papel principal como avión de adestramento/turismo, o Safir tamén se utilizou como banco de probas aerodinámicas. O primeiro prototipo utilizouse como plataforma para probas a baixa velocidade da á en frecha do caza Saab 29, e posteriormente foi modificado para probar a á do caza Saab 32 Lansen.[8] Ademais, un avión ex-sueco foi vendido a Xapón, pasando por unha variedade de modificacións para probar dispositivos de sustentación para o hidroavión Shin Meiwa PS-1.[9]
Notas
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Ford, Daniel (Winter 1994). "Enduring Gem: SAAB's long serving Safir trainer". Air Enthusiast (56): 45–51. ISSN 0143-5450.
- Taylor, John W. R. (1961). Jane's All The World's Aircraft 1961–62. London: Sampson Low, Marston & Company.
- Taylor, John W. R. (1966). Jane's All The World's Aircraft 1966–67. London: Sampson Low, Marston & Company.