Res extra commercium
Res extra commercium é un aforismo propio do Dereito Romano que significa literalmente cousa fóra do comercio[1] e que comprende aqueles bens que están fóra dos negocios xurídicos e por tanto non poden ser obxecto da propiedade ou posesión dunha persoa nin tampouco poden constituír o obxecto de ningún contrato ou acordo, é dicir, non poden ser vendidos, arrendados, prestados, doados nin permutados.[2]
Por exemplo, o artigo 1271 do Código Civil de España, estabelece: "Poden ser obxecto de contrato todas as cousas que non están fóra do comercio dos homes, aínda as futuras...."
Historia[editar | editar a fonte]
O xurista romano Gaio (120-178) distinguía na súa obra Institucións entre res in commercio e res extra commercium, segundo a súa capacidade de estabelecer relacións xurídicas privadas. Podían estar fóra do comercio por razóns de dereito divino, que eran aquelas destinadas a satisfacer esixencias de tipo relixioso, ou por dereito humano positivo. Dentro destas últimas estaría a denominada res publica, que comprendería as cousas destinada a uso público como ríos, pontes, calzadas, prazas, foros, teatros, acuedutos etc.[2]