Martin B-10
| Martin B-10 | |
|---|---|
 | |
| Tipo | bombardeiro |
| Fabricante | Glenn L. Martin Company |
| Deseñado por | Peyton M. Magruder |
| Primeiro voo | 16 de febreiro de 1932 |
| Introducido | novembro de 1934 |
| Retirado | 1949 (Tailandia) |
| Principais usuarios | USAAC Forza Aérea do Exército Real das Índias Orientais Neerlandesas Forza Aérea Turca |
| Produción | 1933 - 1940 |
| Unidades construídas | 348 |
| Variantes | Martin Model 146 |
O Martin B-10 foi o primeiro bombardeiro monoplano de metal en ser usado regularmente polo Corpo Aéreo do Exército dos Estados Unidos, entrando en servizo en xuño de 1934.[1] Tamén foi o primeiro bombardeiro producido en serie cun rendemento superior ao dos avións de caza do Exército da época.[2]
O B-10 serviu como fuselaxe para as designacións B-12, B-13, B-14, A-15 e O-45 que usaban motores Pratt & Whitney en vez de Wright Cyclones. Fabricáronse un total de 348 unidades de todas as versións. Os principais usuarios foron os Estados Unidos, con 166, e os Países Baixos, con 121.