KDU-426
| País de orixe | Unión Soviética[1] |
|---|---|
| Primeiro voo | 1968[1] |
| Último voo | 1974[1] |
| Fabricante | Oficina de Isayev |
| Aplicación | Motor de manobra para diferentes satélites.[1] |
| Estado | Fóra de produción[1] |
| Motor de combustible líquido | |
| Propelente | Tetróxido de nitróxeno[1] / UDMH[1] |
| Taxa de mestura | 1,85[1] |
| Rendemento | |
| Pulo | 3,09 kN[1] |
| Taxa de pulo a peso | 1,16[1] |
| Presión na cámara | 8,80 bares[1] |
| Impulso específico | 292 s[1] |
| Tempo de acendido | 570 s[1] |
| Dimensións | |
| Lonxitude | 1,24 m[1] |
| Diámetro | 2,10 m[1] |
| Peso seco | 270 kg[1] |
| Usado en | |
| Soiuz T | |
KDU-426 foi un tipo de motor foguete de propelente líquido desenvolvido pola Unión Soviética e usado entre 1968 e 1974.[1]
Características[editar | editar a fonte]
Os motores KDU-426 usáronse como motores de manobra para diferentes satélites e para a nave tripulada Soiuz T. Usaban tetróxido de nitróxeno e UDMH como propelente e tiñan un pulo de 3,09 kN.[1]
Notas[editar | editar a fonte]
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: KDU-426 |