Primeiro Concilio de Orange
O Primeiro Concilio de Orange, ou Primeiro Sínodo de Orange, celebrouse na diocese de Orange, entón parte do Imperio Romano de Occidente, no ano 441. A reunión tivo lugar nunha igrexa chamada ecclesia Justinianensis, baixo a presidencia do bispo Hilario de Arlés. Dezasete bispos asistiron á reunión, entre eles o bispo Euquerio de Lión.[1]
O 8 de novembro de 441 tivo lugar a firma dos Canons, que supuxo a culminación do sínodo.
Bispos presentes
[editar | editar a fonte]- Hilarius, bispo de Arlés
- Claudius, bispo de Vienne
- Constantinus, bispo de Carpentras
- Audentius, bispo de Die
- Agrestius, bispo de Lugo
- Julius, bispo de Apt
- Auspicius, bispo de Die
- Theodorus, bispo de Fréjus
- Maximus, bispo de Riez
- Eucherius, bispo de Lión
- Nectarius, bispo de Aviñón
- Ingenuus, bispo de Embrun
- Ceretius, bispo de Grenoble
- Justus, bispo de Orange
- Augustalis, bispo de Toulon
- Salonius, bispo de Xénova
- Superventor de Claudius, bispo de Castellane
Promulgacións
[editar | editar a fonte]Acordáronse trinta canons (ou "regulacións"), que trataban sobre a extrema unción, o permiso de penitencia, o dereito de santuario, a consagración de igrexas fóra das súas propias xurisdicións e facendo fincapé no deber de celibato para os pertencentes ao estado clerical, especialmente os diáconos e as viúvas, con referencia específica ao canon VIII do Sínodo de Turín no 401.
Debátese a interpretación exacta dos canons: II, III e XVII. Canon IV. presuntamente está en conflito cunha decretal do Papa Siricio. O canon XVI determina que unha persoa que foi posuída por un demo non pode ser ordenada e, se foi ordenada, debe ser deposta. O canon XXVI esixe que os homes casados non sexan ordenados diáconos ata que xuren a castidade. O canon XXVII esixe que se un diácono ordenado mantén relacións sexuais coa súa muller, debe ser deposto. Estes canons foron confirmados nos Sínodos de Arlés arredor do ano 443.
Os canons do primeiro concilio son frecuentemente citados nos debates modernos sobre a ordenación das mulleres ao sacerdocio.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Asistiron dezaseis bispos; un enviou un representante acreditado: Sirmond, I, p. 461-462.
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Karl Joseph von Hefele (1883). A History of the Councils of the Church: A.D. 431 to A.D. 451, tr. from the German, with the author's approbation. III: A.D. 431 to A.D. 451. Edinburgh: T. & T. Clark. pp. 159–164.
- Karl Josef von Hefele, Consiliengeschichte, II. 291-295, 724, III. 159-184, IV. 152.
- Jacques Sirmond (1789). Conciliorum Galliae tam editorum quam ineditorum collectio, temporum ordine digesta... Opera et studio monachorum congregationis Sancti Mauri (en Latin). Tomus I. Paris: sumptibus P. Didot. pp. 449–464.
- J. Sirmond, Concilia antiqua Gallia, I. 70, 215, Paris, 1829.