Himno do Brasil

Hino Nacional Brasileiro
Himno do	Brasil
Letra	Osório Duque-Estrada 1909
Música	Francisco Manuel da Silva 1831
Adoptado	1831
Mostra da música
Hino Nacional Brasileiro (Instrumental) noicon

O Himno Nacional Brasileiro é o himno do Brasil. Composto por Francisco Manuel da Silva en 1831, a letra data de 1909 sendo o seu autor Joaquim Osório Duque Estrada. Foi oficializado pola lei nº 5.700, de 1 de setembro de 1971, publicada no Diario Oficial do 2 de setembro de 1971.

Historia e características

É un himno executado como saúdo á Bandeira Nacional e ao presidente da República, ao Congreso Nacional brasileiro e ao Supremo Tribunal Federal brasileiro. Tamén é de uso noutros casos que stán determinados polos regulamentos de saúdo ou cortesía internacional. A súa execución está permitida mesmo na apertura de sesións cívicas, nas cerimonias relixiosas de carácter patriótico e antes de eventos deportivos internacionais. A música do himno é de Francisco Manuel da Silva e foi inicialmente composta para banda.

En 1831, tornouse popular con versos que lembraban a abdicación de Pedro I, emperador do Brasil. Posteriormente, á época da coroación de Pedro II, a súa letra foi trocada e a composición, debido a súa popularidade, pasou a ser considerada como o himno nacional brasileiro, aínda cando non fora oficializado como tal. Logo da proclamación da República brasileira os gobernantes abriran un concurso para a oficialización dun novo himno, gañado por Leopoldo Miguez. Mentres, coas manifestacións populares contrarias á adopción do novo himno, o presidente da República, Deodoro da Fonseca, oficializou como Himno Nacional Brasileiro a composición de Francisco Manuel da Silva, establecendo que a composición de Leopoldo Miguez sería o Himno da Proclamação da República.

Durante o centenario da Proclamación da Independencia, en 1922, finalmente a letra escrita polo poeta e xornalista Joaquim Osório Duque Estrada tornouse oficial. A orquestración do himno é de A. Assis Republicano e a súa instrumentación para banda é do tenente Antônio Pinto Júnior. A adaptación vocal foi feita por Alberto Nepomuceno e está prohibida a execución de calquera outros arranxos vocais ou artístico-instrumentais do himno.

Letra

Hino Nacional Brasileiro	Himno Nacional Brasileiro
Primeira estrofa
Ouviram do Ipiranga as margens plácidas De um povo heroico o brado retumbante, E o sol da Liberdade, em raios fúlgidos, Brilhou no céu da Pátria nesse instante. Se o penhor dessa igualdade Conseguimos conquistar com braço forte, Em teu seio, ó Liberdade, Desafia o nosso peito a própria morte! Ó Pátria amada, Idolatrada, Salve! Salve! Brasil, um sonho intenso, um raio vívido, De amor e de esperança à terra desce, Se em teu formoso céu, risonho e límpido, A imagem do Cruzeiro resplandece. Gigante pela própria natureza, És belo, és forte, impávido colosso, E o teu futuro espelha essa grandeza. Terra adorada Entre outras mil És tu, Brasil, Ó Pátria amada! Dos filhos deste solo És mãe gentil, Pátria amada, Brasil!	Ouviron do Ipiranga as marxes plácidas Dun pobo heroico o brado retumbante, E o sol da Liberdade, en raios fúlxidos, Brillou no ceo da Patria nese instante. Se o peñor desa igualdade Conseguimos conquistar con brazo forte, No teu seo, ó Liberdade, Desafia o noso peito a propia morte! Ó Patria amada, Idolatrada, Salve! Salve! Brasil, un soño intenso, un raio vívido, De amor e de esperanza á terra descende, Se no teu fermoso ceo, risoño e límpido, A imaxe do Cruceiro resplandece. Xigante pola propia natureza, Es belo, es forte, impávido coloso, E o teu futuro reflicte esa grandeza. Terra adorada Entre outras mil Es ti, Brasil, Ó Patria amada! Dos fillos deste solo Es nai xentil, Patria amada, Brasil!
Segunda estrofa
Deitado eternamente em berço esplêndido, Ao som do mar e à luz do céu profundo, Fulguras, ó Brasil, florão da América, Iluminado ao sol do Novo Mundo! Do que a terra mais garrida Teus risonhos, lindos campos têm mais flores, Nossos bosques têm mais vida, Nossa vida no teu seio mais amores. Ó Pátria amada, Idolatrada, Salve! Salve! Brasil, de amor eterno seja símbolo O lábaro que ostentas estrelado, E diga o verde-louro dessa flâmula - Paz no futuro e glória no passado. Mas se ergues da justiça a clava forte, Verás que um filho teu não foge à luta, Nem teme, quem te adora, a própria morte. Terra adorada Entre outras mil És tu, Brasil, Ó Pátria amada! Dos filhos deste solo És mãe gentil, Pátria amada, Brasil!	Deitado eternamente en berce espléndido, Ao som do mar e à luz do céu profundo, Fulguras, ó Brasil, florón de América, Iluminado ao sol do Novo Mundo! Do que a terra mais garrida Teus risoños, lindos campos teñen máis flores, Nosos bosques teñen máis vida, Nosa vida no teu seo máis amores. Ó Patria amada, Idolatrada, Salve! Salve! Brasil, de amor eterno sexa símbolo O lábaro que ostentas estrelado, E diga o verde-louro desa flámula - Paz no futuro e gloria no pasado. Mais se ergues da xustiza a clava forte, Verás que un fillo teu non foxe á loita, Nin teme, quen che adora, a propia morte. Terra adorada Entre outras mil Es ti, Brasil, Ó Patria amada! Dos fillos deste solo Es nai xentil, Patria amada, Brasil!

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Himno Nacional do Brasil Arquivo Mp3, com 2,43Mb (128Kbps, 44Khz, estéreo). Executado pola banda de música da Academia Militar das Agulhas Negras. (en portugués)
• Lei nº 5.700, de 1º de setembro de 1971 Lei brasileira que trata dos Símbolos Nacionais, entre eles o Himno Nacional do Brasil. (en portugués)