Saltar ao contido

Estereocilio

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

Os estereocilios son especializacións da parte apical das células presentes en certas células epiteliais.

Son longas proxeccións con forma de apéndices, que carecen de mobilidade. Aínda que se parecen a cilios no seu aspecto e nome, non teñen nada que ver con eles, e están máis relacionadas cos microvilli na súa estrutura interna, función, e falta de movemento, polo que son ás veces considerados como unha variante destes [1]. No seu interior teñen un esqueleto de microfilamentos de actina igual ca os microvilli e carecen da tubulina típica dos cilios.

Ollados con microscopio óptico son semellantes ao penacho dun pincel, xa que están ramificados e non son todos da mesma lonxitude. Os do epitelio cilíndrico pseudoestratificado do conduto do epidídimo penetran varios microns na luz do conduto, teñen aspecto de microvilli moi longos e flexibles e de maior diámetro na base, que se entrelazan con outros nas puntas.[2]

Encóntranse no epitelio do epidídimo, onde levan a cabo a función de segregar un líquido chamado licor epididimario, que é un compoñente do seme; e nalgúns tecidos sensoriais, como os mecanorreceptores do son e o equilibrio do oído interno, nos cales ten lugar unha transdución mecanoeléctrica, xa que a flexión do estereocilio provoca a apertura ou peche de canais iónicos do estereocilio, creando un potencial eléctrico na célula.

  1. Krause J. William (July 2005). Krause's Essential Human Histology for Medical Students. Universal-Publishers. pp. 37–. ISBN 978-1-58112-468-2. Consultado o 25 November 2010. 
  2. D. W. Fawcett. Tratado de Histología. Editorial Interamericana-Mc. Graw Hill. 11ª edición. Páxina 74. ISBN 84-7605-361-4

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]