Constante: Diferenzas entre revisións

Explorar o historial de forma interactiva

← Edición máis vella Edición máis nova →

Contido eliminado Contido engadido

En liña

Revisión como estaba o 1 de decembro de 2007 ás 17:24

Constante

Flavius Iulius Constante foi o fillo máis pequeno do emperador Constantino o Grande e mais da súa segunda esposa Fausta, sendo emperador romano entre os anos 337 ao 350. Naceu no ano 320 e, dende moi neno, foi nomeado César por Constantino, no ano 333.

No ano 337 morre o seu pai e, segundo estaba estipulado, o Imperio divídese entre os tres irmáns vivos e fillos de Constantino, correspondéndolle a Constante as provincias de África, Italia e tódolos Balcáns. Pero ainda era moi pequeno e o seu irmán Constantino II quedou coma rexente e titor das súas provincias.

Ao acadar a maioria de idade, solicita o fin da titoría e rexencia, pero Constantino II negouse, considerando que sempre dobregara a vontade do seu irmán pequeno e desexando que a provincia de África pasasee a ser gobernada por el e xunguila ás súas posesións. Pero Constante négase a isto e o enfrontamento entre os dous exércitos prodúcese en Aquileia, onde Constantino II morre, quedando polo tanto Constante coa parte Occidental do Imperio como único Emperador.

Os pais da Igrexa eloxiaron a figura de Constante, pero o certo é que era un emperador violento, cruel e avaricioso, libertino e dado á homosexualidade, pero revelouse coma un gran militar, xa que despois da batalla de Aquileia, fixo unha campaña contra dos sármatas, aos que derrotou, e a súa campaña nas Galias contra os francos, entre os anos 341 e 343, inclúe a pacificación das illas de Britannia

No 348 inicia co seu irmán Constancio II unha reforma monetaria, tendente a revaliar a moeda do vellón, que estaba a piques de provocar unha crise ecónomica no imperio. Pero no ano 350, fráguase unha conspiración no exército, e Magnencio, xeneral das tropas do Rhin, é nomeado Augustus polas lexións. Constante deuse conta de que perdera o favor do exército e fuxe de Italia cara Hispania, pero é recoñecido en Helena, localidade na Galia preto dos Pirineos, sendo asasinado.

Magnencio queda coma único emperador de Occidente, mais o usurpador terá pronto que loitar co emperador de Oriente e irmán de Constante, Constancio II.

Imperio Romano
Segue a: Constantino II	Constante (337-350)	Precede a: {{{DESPOIS}}}
Segue a: Constantino II	Constantina	Precede a: {{{DESPOIS}}}

@@ Liña 1: / Liña 1: @@
 ==Constante==
-'''Flavius Iulius Constante''' foi o fillo máis pequeno do emperador [[Constantino]] o Grande e máis da súa segunda esposa [[Fausta]] , sendo emperador romano entre os anos [[337]] ao [[350]]. Naceu no ano [[320]] e dende moi neno, foi nomeado ''César'' por Constantino, no ano [[333]].
+'''Flavius Iulius Constante''' foi o fillo máis pequeno do emperador [[Constantino]] o Grande e mais da súa segunda esposa [[Fausta]], sendo emperador romano entre os anos [[337]] ao [[350]]. Naceu no ano [[320]] e, dende moi neno, foi nomeado ''César'' por Constantino, no ano [[333]].
-No ano [[337]] morre o seu pai e segundo estaba estipulado, o Imperio se divide entre os tres irmáns vivos e fillos de Constantino, correspondéndolle a Constante as provincias de [[Provincia de África|África]], [[Italia]] e todolos [[Balcáns]]. Pero ainda era moi pequeno e o seu irmán Constantino II quedou coma rexente e tutor das súas provincias.
+No ano [[337]] morre o seu pai e, segundo estaba estipulado, o Imperio divídese entre os tres irmáns vivos e fillos de Constantino, correspondéndolle a Constante as provincias de [[Provincia de África|África]], [[Italia]] e tódolos [[Balcáns]]. Pero ainda era moi pequeno e o seu irmán Constantino II quedou coma rexente e titor das súas provincias.
-Ao acadar a maioria de idade, solicita o fin da tutoría e rexencia, pero Constantino II se nega, considerando que sempre dobregara a vontade do seu irmán pequeno e desexando que a provincia de [[Provincia de África|África]] pase a ser gobernada por el e xunguila as suas posesións. Pero Constante se nega a isto e o enfrontamento entre os dous exércitos prodúcese en [[Aquileia]], onde Constantino II morre, quedando polo tanto Constante coa parte Occidental do Imperio como único Emperador.
+Ao acadar a maioria de idade, solicita o fin da titoría e rexencia, pero Constantino II negouse, considerando que sempre dobregara a vontade do seu irmán pequeno e desexando que a provincia de [[Provincia de África|África]] pasasee a ser gobernada por el e xunguila ás súas posesións. Pero Constante négase a isto e o enfrontamento entre os dous exércitos prodúcese en [[Aquileia]], onde Constantino II morre, quedando polo tanto Constante coa parte Occidental do Imperio como único Emperador.
-Os pais da Igrexa eloxiaron a figura de Constante, pero o certo é que era un  emperador violento,cruel e avaricioso, libertino e dado á homosexualidade, pero se revelou coma un grande militar, xa que despois da batalla de Aquileia, fixo unha campaña contra dos sármatas, os que derrotou, e a sua campaña nas [[Galias]] contra os francos, entre os anos [[341]] e [[343]], inclúen a pacificación das illas de [[Britannia]]
+Os pais da Igrexa eloxiaron a figura de Constante, pero o certo é que era un emperador violento, cruel e avaricioso, libertino e dado á homosexualidade, pero revelouse coma un gran militar, xa que despois da batalla de Aquileia, fixo unha campaña contra dos sármatas, aos que derrotou, e a súa campaña nas [[Galias]] contra os francos, entre os anos [[341]] e [[343]], inclúe a pacificación das illas de [[Britannia]]
-No [[348]] inicia co seu irmán [[Constancio II]] unha reforma monetaria, tendente a revaliar a moeda do vellón, que estaba a piques de provocar unha crise ecónomica no imperio. Pero no ano [[350]], se fragua unha conspiración no exército, e [[Magnencio]], xeneral das tropas do [[Rhin]], é nomeado ''Augustus'' polas lexións. Constante deuse conta de que perdera o favor do exército e fuxe de [[Italia]] cara [[Hispania]], pero é recoñecido en Helena, localidade na [[Galia]] perto dos [[Pirineos]], sendo asasinado.
+No [[348]] inicia co seu irmán [[Constancio II]] unha reforma monetaria, tendente a revaliar a moeda do vellón, que estaba a piques de provocar unha crise ecónomica no imperio. Pero no ano [[350]], fráguase unha conspiración no exército, e [[Magnencio]], xeneral das tropas do [[Rhin]], é nomeado ''Augustus'' polas lexións. Constante deuse conta de que perdera o favor do exército e fuxe de [[Italia]] cara [[Hispania]], pero é recoñecido en Helena, localidade na [[Galia]] preto dos [[Pirineos]], sendo asasinado.
 [[Magnencio]] queda coma único emperador de Occidente, mais o usurpador terá pronto que loitar co emperador de Oriente e irmán de Constante, [[Constancio II]].