Programa Surveyor: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
mSen resumo de edición |
m Ampliación |
||
| Liña 1: | Liña 1: | ||
[[Imaxe:AS12-48-7099 (21470510749).jpg|miniatura|200px|O Surveyor 3 co módulo |
[[Imaxe:AS12-48-7099 (21470510749).jpg|miniatura|200px|O Surveyor 3 co módulo lunar da misión [[Apollo 12]] ao fondo.]] |
||
O '''programa Surveyor''' foi un programa de sondas automáticas da [[NASA]] para explorar a [[Lúa]] antes da chegada do primeiro humano á súa superficie. As sondas aterrarían na superficie |
O '''programa Surveyor''' foi un programa de sondas automáticas da [[NASA]] para explorar a [[Lúa]] antes da chegada do primeiro humano á súa superficie. As sondas aterrarían na superficie lunar e estudiaríana con diferentes instrumentos, sacando imaxes e obtendo datos das características do solo lunar. O programa tivo lugar entre 1966 e 1968, conseguindo facer chegar á Lúa con éxito cinco das sete sondas lanzadas. As catro primeiras sondas foron lanzadas mediante foguetes [[Atlas LV-3C Centaur D]], mentres que as tres últimas o foron mediante foguetes [[Atlas SLV-3C Centaur D]].<ref name=astronautix>{{Cita web|url=http://astronautix.com/s/surveyor.html|título=Surveyor|dataacceso=19 de xaneiro de 2022|autor=Mark Wade|apelidos= |nome= |ligazónautor= |coautores= |data=|ano=2022|mes= |formato= |obra= |editor= |páxinas= |lingua=inglés|doi= |urlarquivo= |dataarquivo= }}</ref><ref name=gunter>{{Cita web|url=https://space.skyrocket.de/doc_sdat/surveyor.htm|título=Surveyor 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7|dataacceso=19 de xaneiro de 2022|autor=Gunter Dirk Krebs|apelidos= |nome= |ligazónautor= |coautores= |data= |ano=2022|mes= |formato= |obra= |editor=Gunter's Space Page|páxinas= |lingua=inglés|doi= |urlarquivo= |dataarquivo= }}</ref> |
||
== Características == |
== Características == |
||
As sondas Surveyor tiñan unha masa de aproximadamente 1000 kg no lanzamento, unha altura de 3,3 m e un diámetro de 4,5 m. Tiñan forma de trípode sobre o que se montaban os instrumentos científicos e de enxeñaría. A súa estrutura era de [[aluminio]] e a enerxía eléctrica era producida por un [[panel solar]] cun total de 3 m<sup>2</sup> de superficie, producindo ata 85 [[Vatio|W]] de [[potencia]], e por unha [[Batería (electricidade)|batería]] non recargable de 24 [[voltio]]s que en conxunto proporcionaban 4090 W. Cada sonda levaba tamén unha [[antena]] plana, dúas omnidireccionais e un altímetro [[radar]]. Como motor de freado para disminuir a súa velocidade cerca da Lúa usaba un [[Star 37]] de [[Thiokol]], que era exectado para que a sonda usara os seus motores de [[hidracina]] [[TD-339]] para pousarse suavemente na superficie. Os motores de hidracina apagábanse a 3,5 m de altura sobre a superficie para evitar a contaminación da lugar da aterraxe e poder tomar mostras limpas.<ref name=astronautix/><ref name=gunter/> |
|||
Catro das naves Surveyor aterraron en mares lunares cerca do ecuador por ser sitios considerados de interese para o [[programa Apollo]]. Surveyor 7 foi enviado cerca do cráter Tycho polo seu interese científico. As sondas serviron tamén para obter información científica e tecnolóxica de cara o envío de humanos á Lúa. Os obxectivos principais do programa Surveyor foron:<ref name=astronautix/><ref name=gunter/> |
|||
<!-- |
|||
*Obter imaxes da superficie lunar mediante a cámara de [[televisión]] de cada sonda. Obtivéronse máis de 86 000 imaxes da superficie por parte das sondas a gran resolución, de ata 1 mm. |
|||
== Marisat 1, 2 e 3 == |
|||
*Estudar as propiedades mecánicas da superficie lunar a partir das imaxes de televisión e dos instrumentos acaroados ás patas de aterraxe. Os Surveyor 3 e 7 tamén levaron recolledores de mostras que se usaron para estudar as propiedades mecánicas do solo lunar e para investigar os efectos da erosión na superficie acendéronse os motores das sondas, grabándose o resultado coa cámara de televisión. |
|||
Os tres satélites Marisat foron os primeiros usados pola organización cando aínda era pública para ofertar servizos a buques nos océanos [[Océano Atlántico|Atlántico]], [[Océano Pacífico|Pacífico]] e [[Océano Índico|Índico]]. Usaban o bus [[HS-356]] de [[Hughes Aircraft Company]] e todos foron lanzados en 1976 usando foguetes [[Delta 2914]]. Usaban a [[banda L]], a [[banda C]] e a [[UHF]] para as súas comunicacións. Cada satélite tiña unha masa de 650 kg, forma [[Cilindro|cilíndrica]] e estabilización mediante xiro. A enerxía era proporcionada por 7000 [[Célula solar|células solares]] que recubrían a súa superficie, dando ata 330 [[Vatio|W]] de [[potencia]].<ref name=gunter1>{{Cita web|url=https://space.skyrocket.de/doc_sdat/marisat-1.htm|título=Marisat 1, 2, 3|dataacceso=22 de maio de 2020|autor=Gunter Dirk Krebs|apelidos= |nome= |ligazónautor= |coautores= |data= |ano=2020|mes= |formato= |obra= |editor=Gunter's Space Page|páxinas= |lingua=inglés|doi= |urlarquivo= |dataarquivo= }}</ref><ref name=astronautix2>{{Cita web|url=http://astronautix.com/m/marisat.html|título=Marisat|dataacceso=5 de setembro de 2020|autor=Mark Wade|apelidos= |nome= |ligazónautor= |coautores= |data=|ano=2020|mes= |formato= |obra= |editor= |páxinas= |lingua=inglés|doi= |urlarquivo= |dataarquivo= }}</ref><ref name=astronautix/> |
|||
*Estudar as propiedades térmicas da superficie mediante os [[termómetros]] dos compartimentos da electrónica das naves. |
|||
*Estudar as propiedades electromagnéticas da superficie mediante un [[imán]] nunha das patas de aterraxe das Surveyor 5, 6 e 7. |
|||
*Análisis químico por dispersión alfa, estudando a composición da superficie mediante un instrumento para medir a dispersión das [[Partícula alfa|partículas alfa]] levado a bordo polos Surveyor 5, 6 e 7. |
|||
== |
== Misións == |
||
Os dous satélites MARECS (''Maritime European Communications satellite'') operativos, A e B2 (o B perdeuse durante o lanzamento) foron os seguintes satélites de Inmarsat. Usaban o busc [[ECS]], tiñan unha masa de 1060 kg e estabilizábanse nos tres eixos. Os dous [[Panel solar|paneis solares]] proporcionaban 955 W de potencia, alimentando dúas [[Batería (electricidade)|baterías]] de [[níquel]]-[[cadmio]] para os períodos de [[eclipse]]. Usaban [[transpondedor]]es nas bandas C e L para as comunicacións. Foron lanzados en 1981 e 1984 mediante foguetes [[Ariane 1]] e [[Ariane 3]].<ref name=gunter2>{{Cita web|url=https://space.skyrocket.de/doc_sdat/marecs.htm|título=MARECS A, B, B2|dataacceso=21 de maio de 2020|autor=Gunter Dirk Krebs|apelidos= |nome= |ligazónautor= |coautores= |data= |ano=2020|mes= |formato= |obra= |editor=Gunter's Space Page|páxinas= |lingua=inglés|doi= |urlarquivo= |dataarquivo= }}</ref><ref name=astronautix/> |
|||
== |
=== Surveyor 1 === |
||
Foi lanzada o 30 de maio de 1966 e aterrou no [[Oceanus Procellarum]] o 2 de xuño. Transmitíu 11 237 fotos da superficie e vídeo. A sonda transmitíu datos de enxeñaría ata o 7 de xaneiro de 1967.<ref name=astronautix/><ref name=gunter/> |
|||
Representan a segunda xeración de satélites Inmarsat. Lanzados entre 1990 e 1992 mediante foguetes Delta e Ariane, usaban o bus [[Eurostar 1000]] e estabilizábanse nos tres eixos. Teñen unha masa de 1310 kg.<ref name=gunter3>{{Cita web|url=https://space.skyrocket.de/doc_sdat/inmarsat-2.htm|título=Inmarsat-2 F1, 2, 3, 4|dataacceso=22 de maio de 2020|autor=Gunter Dirk Krebs|apelidos= |nome= |ligazónautor= |coautores= |data= |ano=2020|mes= |formato= |obra= |editor=Gunter's Space Page|páxinas= |lingua=inglés|doi= |urlarquivo= |dataarquivo= }}</ref><ref name=astronautix/> |
|||
== |
=== Surveyor 2 === |
||
Lanzada o 20 de setembro de 1966, comezou a xirar sobre sí mesma durante a etapa de cruceiro ata a Lúa despois do fallo dun dos foguetes durante un acendido de corrección de traxectoria. O control de terra non conseguíu recuperar o control, perdéndose o contacto coa sonda o 22 de setembro ás 9:35 [[UTC]]. A nave impactou preto do cráter [[Copernicus (cráter lunar)|Copernicus]] ás 3:18 UTC do 23 de setembro, ainda que o seu obxectivo era tomar terra en [[Sinus Medii]].<ref name=astronautix/><ref name=gunter/> |
|||
Os Inmarsat da serie 3 foron fabricados por [[Lockheed Martin]] usando o bus [[AS 4000]], coa carga útil construída por [[Matra Marconi Space]]. Levan a bordo transpondedores en banda L e C e foron lanzados entre 1996 e 1998.<ref name=gunter4>{{Cita web|url=https://space.skyrocket.de/doc_sdat/inmarsat-3.htm|título=Inmarsat-3 F1, 2, 3, 4, 5|dataacceso=22 de maio de 2020|autor=Gunter Dirk Krebs|apelidos= |nome= |ligazónautor= |coautores= |data= |ano=2020|mes= |formato= |obra= |editor=Gunter's Space Page|páxinas= |lingua=inglés|doi= |urlarquivo= |dataarquivo= }}</ref><ref name=astronautix/> |
|||
== |
=== Surveyor 3 === |
||
Surveyor 3 foi lanzada o 17 de abril de 1967, tomando terra o 20 de abril no [[Oceanus Procellarum]]. A sonda rebotou na superficie ao aterrar debido a un apagado dos motores demasiado cerca da superficie. Foi a primeira das naves Surveyor en levar un mecanismo de recollida de mostras coa que tamén se fixeron zanxas de ata 18 cm de profundidade na superficie. Surveyor 3 transmitíu 6300 fotos e non sobrevivíu á noite lunar. A sonda foi visitada pola misión [[Apollo 12]], que colleu algunha das súas pezas para devolvelas á Terra.<ref name=astronautix/><ref name=gunter/> |
|||
Os Inmarsat 4 foron a cuarta xeración de satélites Inmarsat, construídos baixo o bus [[Eurostar 3000GM]] por [[Astrium]]. Teñen dez veces a capacidade da xeración anterior en canto a comunicacións e proporcionan servizos móbiles e de alta velocidade. Usan exclusivamente a banda L e foron lanzados entre 2005 e 2008.<ref name=gunter5>{{Cita web|url=https://space.skyrocket.de/doc_sdat/inmarsat-4.htm|título=Inmarsat-4 F1, 2, 3|dataacceso=22 de maio de 2020|autor=Gunter Dirk Krebs|apelidos= |nome= |ligazónautor= |coautores= |data= |ano=2020|mes= |formato= |obra= |editor=Gunter's Space Page|páxinas= |lingua=inglés|doi= |urlarquivo= |dataarquivo= }}</ref><ref name=astronautix/> |
|||
== |
=== Surveyor 4 === |
||
Foi lanzada o 14 de xullo de 1967 e perdeuse o contacto con ela na fase de descenso, o 17 de xullo, a dous minutos e medio de tocar terra. Especúlase con que o foguete de freado explotou durante o seu acendido.<ref name=astronautix/><ref name=gunter/> |
|||
Inmarsat-4A F4, tamén chamado ''Alphasat'', foi un satélite conxunto entre a [[ESA]] e Inmarsat usando o bus [[Alphabus]] para validalo comercialmente. O satélite usa un novo procesador de sinais e ten un reflector para a [[antena]] de 12 m de [[diámetro]]. Ten unha masa de 6649 kg, os paneis proporcionanlle 12 kW de potencia e ten unha vida esperada de 15 anos. Usa transpondedores exclusivamente en banda L e foi lanzado o 25 de xullo de 2013 mediante un foguete [[Ariane 5]].<ref name=gunter6>{{Cita web|url=https://space.skyrocket.de/doc_sdat/alphasat.htm|título=Alphasat (Inmarsat-4A F4)|dataacceso=22 de maio de 2020|autor=Gunter Dirk Krebs|apelidos= |nome= |ligazónautor= |coautores= |data= |ano=2020|mes= |formato= |obra= |editor=Gunter's Space Page|páxinas= |lingua=inglés|doi= |urlarquivo= |dataarquivo= }}</ref><ref name=astronautix/> |
|||
[[Imaxe:Moonslide surveyor5.jpg|miniatura|Unha das patas de Surveyor 5 despois de esbarar na superficie durante a aterraxe.]] |
|||
=== Surveyor 5 === |
|||
Engalou o 8 de setembro de 1967 e aterrou no [[Mare Tranquillitatis]] o 11 de setembro. A sonda transmitíu datos durante dúas semanas. Levaba a bordo un analizador por dispersión de partículas alfa para estudar a composición da superficie.<ref name=astronautix/><ref name=gunter/> |
|||
== |
=== Surveyor 6 === |
||
Chegou á superficie lunar o 10 de novembro de 1967, despois de ser lanzada o 7 de novembro. A sonda era idéntica á Surveyor 5, incluído o analizador de partículas alfa. O motor da sonda foi activado durante 2,5 segundos o 17 de novembro, levantando a sonda 4 m sobre a superficie e volvendo a aterrar nela para seguir funcionando sen problemas no que foi o primeiro despegue controlado desde a Lúa. Transmitíu 30 027 imaxes á Terra.<ref name=astronautix/><ref name=gunter/> |
|||
Cada satélite Inmarsat-t leva a bordo 89 transpondedores en [[banda Ka]]. Usan o bus [[BSS 702HP]] de [[Boeing]] e teñen unha masa duns 6000 kg. Os paneis solares proporcionanlles ata 15 kW de potencia e usan un sistema de [[propulsión iónica]] para as súas manobras.<ref name=gunter7>{{Cita web|url=https://space.skyrocket.de/doc_sdat/inmarsat-5.htm|título=Inmarsat-5 F1, 2, 3, 4 (GX 1, 2, 3, 4)|dataacceso=22 de maio de 2020|autor=Gunter Dirk Krebs|apelidos= |nome= |ligazónautor= |coautores= |data= |ano=2020|mes= |formato= |obra= |editor=Gunter's Space Page|páxinas= |lingua=inglés|doi= |urlarquivo= |dataarquivo= }}</ref><ref name=astronautix/> |
|||
=== Surveyor 7 === |
|||
== Inmarsat-S-EAN (HellasSat 3) == |
|||
A última sonda Surveyor foi lanzada o 7 de xaneiro de 1968 e aterrou cerca do cráter Tycho o 10 de xaneiro. Foi a sonda Surveyor con máis equipamento científico, incluíndo filtros [[polarizador]]es na cámara de televisión, un recolledor de mostras, imáns en dúas das patas e espellos auxiliares. A sonda deixou de funcionar a finais de febreiro de 1968.<ref name=astronautix/><ref name=gunter/> |
|||
Inmarsat-S-EAN é produto da alianza entre Inmarsat e HellasSat. Construído por [[Thales Alenia Space]] sobre o bus [[Spacebus 4000C4]], ten unha masa de 5780 kg, un tempo esperado de vida de 15 anos e leva a bordo transpondedores en [[banda S]], [[banda Ku]] e banda Ka. Foi lanzado o 28 de xuño de 2017 mediante un Ariane 5.<ref name=gunter8>{{Cita web|url=https://space.skyrocket.de/doc_sdat/hellassat-3-inmarsat-s-ean.htm|título=HellasSat 3 / Inmarsat-S-EAN (EuropaSat)|dataacceso=22 de maio de 2020|autor=Gunter Dirk Krebs|apelidos= |nome= |ligazónautor= |coautores= |data= |ano=2020|mes= |formato= |obra= |editor=Gunter's Space Page|páxinas= |lingua=inglés|doi= |urlarquivo= |dataarquivo= }}</ref><ref name=astronautix/> |
|||
== Inmarsat-5 F5 == |
|||
O Inmarsat-5 F5, construído por Thales Alenia Space sobre o bus [[Spacebus 4000B2]], ten unha masa de 4008 kg, 16 anos de esperanza de vida e 72 transpondedores en banda Ka. Os seus paneis solares proporciónanlle 6,8 kW de potencia e foi lanzado o 26 de novembro de 2019 mediante un Ariane 5.<ref name=gunter9>{{Cita web|url=https://space.skyrocket.de/doc_sdat/inmarsat-5-5.htm|título=Inmarsat-5 F5 (GX 5)|dataacceso=22 de maio de 2020|autor=Gunter Dirk Krebs|apelidos= |nome= |ligazónautor= |coautores= |data= |ano=2020|mes= |formato= |obra= |editor=Gunter's Space Page|páxinas= |lingua=inglés|doi= |urlarquivo= |dataarquivo= }}</ref><ref name=astronautix/> |
|||
== Inmarsat-6 F1 == |
|||
Inmarsat-6 F1 pertence á sexta xeración de satélites Inmarsat e está pensado para aumentar os servizos sobre banda L e banda Ka. Foi construído por Airbus Defence and Space usando o bus Eurostar-3000EOR. Ten unha masa de 5470 kg, unha antena de 9 m de apertura para banda L, nove antenas multifeixe para banda Ka e dous paneis solares. Foi lanzado o 22 de decembro de 2021 mediante un foguete [[H-2A]].<ref name=gunter10>{{Cita web|url=https://space.skyrocket.de/doc_sdat/inmarsat-6.htm|título=Inmarsat-6 F1, 2 (GX 6A, 6B)|dataacceso=22 de decembro de 2021|autor=Gunter Dirk Krebs|apelidos= |nome= |ligazónautor= |coautores= |data= |ano=2021|mes= |formato= |obra= |editor=Gunter's Space Page|páxinas= |lingua=inglés|doi= |urlarquivo= |dataarquivo= }}</ref><ref name=astronautix/> |
|||
== Historial de lanzamentos == |
== Historial de lanzamentos == |
||
| Liña 40: | Liña 40: | ||
{| class="wikitable" |
{| class="wikitable" |
||
|- |
|- |
||
! Misión<ref name=astronautix/><ref name=gunter/> |
|||
! Misión<ref name=astronautix/><ref name=gunter1/><ref name=gunter2/><ref name=gunter3/><ref name=gunter4/><ref name=gunter5/><ref name=gunter6/><ref name=gunter7/><ref name=gunter8/><ref name=gunter9/><ref name=gunter10/> |
|||
! Data de lanzamento<ref name=astronautix/><ref name= |
! Data de lanzamento<ref name=astronautix/><ref name=gunter/> |
||
! Foguete lanzador<ref name=astronautix/><ref name= |
! Foguete lanzador<ref name=astronautix/><ref name=gunter/> |
||
! Notas<ref name=astronautix/><ref name=gunter/> |
|||
! Notas<ref name=astronautix/><ref name=gunter1/><ref name=gunter2/><ref name=gunter3/><ref name=gunter4/><ref name=gunter5/><ref name=gunter6/><ref name=gunter7/><ref name=gunter8/><ref name=gunter9/><ref name=gunter10/> |
|||
|- |
|- |
||
| |
|Surveyor 1 |
||
| |
|30 de maio de 1966 |
||
|Atlas LV-3C Centaur D |
|||
|Delta 2914 |
|||
|Éxito |
|Éxito |
||
|- |
|- |
||
| |
|Surveyor 2 |
||
| |
|20 de setembro de 1966 |
||
|Atlas LV-3C Centaur D |
|||
|Delta 2914 |
|||
|Éxito |
|Éxito |
||
|- |
|- |
||
| |
|Surveyor 3 |
||
| |
|17 de abril de 1967 |
||
|Atlas LV-3C Centaur D |
|||
|Delta 2914 |
|||
|Éxito |
|Éxito |
||
|- |
|- |
||
|Surveyor 4 |
|||
|MARECS A |
|||
| |
|14 de xullo de 1967 |
||
|Atlas LV-3C Centaur D |
|||
|Ariane 1 |
|||
|Éxito |
|Éxito |
||
|- |
|- |
||
|Surveyor 5 |
|||
|MARECS B |
|||
| |
|8 de setembro de 1967 |
||
|Atlas SLV-3C Centaur D |
|||
|Ariane 1 |
|||
|Fallo |
|Fallo |
||
|- |
|- |
||
|Surveyor 6 |
|||
|MARECS B2 |
|||
| |
|7 de novembro de 1967 |
||
|Atlas SLV-3C Centaur D |
|||
|Ariane 3 |
|||
|Éxito |
|Éxito |
||
|- |
|- |
||
|Surveyor 7 |
|||
|Inmarsat-2 F1 |
|||
| |
|7 de xaneiro de 1968 |
||
|Atlas SLV-3C Centaur D |
|||
|Delta 6925 |
|||
|Éxito |
|||
|- |
|||
|Inmarsat-2 F2 |
|||
|8 de marzo de 1991 |
|||
|Delta 6925 |
|||
|Éxito |
|||
|- |
|||
|Inmarsat-2 F3 |
|||
|16 de decembro de 1991 |
|||
|Ariane 4 |
|||
|Éxito |
|||
|- |
|||
|Inmarsat-2 F4 |
|||
|15 de abril de 1992 |
|||
|Ariane 4 |
|||
|Éxito |
|||
|- |
|||
|Inmarsat-3 F1 |
|||
|3 de abril de 1996 |
|||
|Atlas IIA |
|||
|Éxito |
|||
|- |
|||
|Inmarsat-3 F2 |
|||
|6 de setembro de 1996 |
|||
|Proton K Blok DM1 |
|||
|Éxito |
|||
|- |
|||
|Inmarsat-3 F3 |
|||
|18 de decembro de 1996 |
|||
|Atlas IIA |
|||
|Éxito |
|||
|- |
|||
|Inmarsat-3 F4 |
|||
|3 de xuño de 1997 |
|||
|Ariane 4 |
|||
|Éxito |
|||
|- |
|||
|Inmarsat-3 F5 |
|||
|4 de febreiro de 1998 |
|||
|Ariane 4 |
|||
|Éxito |
|||
|- |
|||
|Inmarsat-4 F1 |
|||
|11 de marzo de 2005 |
|||
|Atlas 5 |
|||
|Éxito |
|||
|- |
|||
|Inmarsat-4 F2 |
|||
|8 de novembro de 2005 |
|||
|Zenit 3SL |
|||
|Éxito |
|||
|- |
|||
|Inmarsat-4 F3 |
|||
|18 de agosto de 2008 |
|||
|Proton M Briz M |
|||
|Éxito |
|||
|- |
|||
|Inmarsat-4A F4 (Alphasat) |
|||
|25 de xullo de 2013 |
|||
|Ariane 5 |
|||
|Éxito |
|||
|- |
|||
|Inmarsat-5 F1 |
|||
|8 de decembro de 2013 |
|||
|Proton M Briz M |
|||
|Éxito |
|||
|- |
|||
|Inmarsat-5 F2 |
|||
|1 de febreiro de 2015 |
|||
|Proton M Briz M |
|||
|Éxito |
|||
|- |
|||
|Inmarsat-5 F3 |
|||
|28 de agosto de 2015 |
|||
|Proton M Briz M |
|||
|Éxito |
|||
|- |
|||
|Inmarsat-5 F4 |
|||
|15 de maio de 2017 |
|||
|Falcon 9 |
|||
|Éxito |
|||
|- |
|||
|Inmarsat-S-EAN (HellasSat 3) |
|||
|28 de xuño de 2017 |
|||
|Ariane 5 |
|||
|Éxito |
|||
|- |
|||
|Inmarsat-5 F5 |
|||
|26 de novembro de 2019 |
|||
|Ariane 5 |
|||
|Éxito |
|||
|- |
|||
|Inmarsat-6 F1 |
|||
|22 de decembro de 2021 |
|||
|H-2A |
|||
|Éxito |
|Éxito |
||
|} |
|} |
||
--> |
|||
== Notas == |
== Notas == |
||
| Liña 184: | Liña 87: | ||
{{commonscat|Surveyor program}} |
{{commonscat|Surveyor program}} |
||
=== Outros artigos === |
=== Outros artigos === |
||
*[[Atlas |
*[[Atlas LV-3C Centaur D]] |
||
*[[Atlas SLV-3C Centaur D]] |
|||
{{Control de autoridades}} |
{{Control de autoridades}} |
||
{{astronomía en progreso}} |
|||
[[Categoría:Programas da NASA]] |
[[Categoría:Programas da NASA]] |
||
Revisión como estaba o 19 de xaneiro de 2022 ás 22:36
.jpg)
O programa Surveyor foi un programa de sondas automáticas da NASA para explorar a Lúa antes da chegada do primeiro humano á súa superficie. As sondas aterrarían na superficie lunar e estudiaríana con diferentes instrumentos, sacando imaxes e obtendo datos das características do solo lunar. O programa tivo lugar entre 1966 e 1968, conseguindo facer chegar á Lúa con éxito cinco das sete sondas lanzadas. As catro primeiras sondas foron lanzadas mediante foguetes Atlas LV-3C Centaur D, mentres que as tres últimas o foron mediante foguetes Atlas SLV-3C Centaur D.[1][2]
Características
As sondas Surveyor tiñan unha masa de aproximadamente 1000 kg no lanzamento, unha altura de 3,3 m e un diámetro de 4,5 m. Tiñan forma de trípode sobre o que se montaban os instrumentos científicos e de enxeñaría. A súa estrutura era de aluminio e a enerxía eléctrica era producida por un panel solar cun total de 3 m2 de superficie, producindo ata 85 W de potencia, e por unha batería non recargable de 24 voltios que en conxunto proporcionaban 4090 W. Cada sonda levaba tamén unha antena plana, dúas omnidireccionais e un altímetro radar. Como motor de freado para disminuir a súa velocidade cerca da Lúa usaba un Star 37 de Thiokol, que era exectado para que a sonda usara os seus motores de hidracina TD-339 para pousarse suavemente na superficie. Os motores de hidracina apagábanse a 3,5 m de altura sobre a superficie para evitar a contaminación da lugar da aterraxe e poder tomar mostras limpas.[1][2]
Catro das naves Surveyor aterraron en mares lunares cerca do ecuador por ser sitios considerados de interese para o programa Apollo. Surveyor 7 foi enviado cerca do cráter Tycho polo seu interese científico. As sondas serviron tamén para obter información científica e tecnolóxica de cara o envío de humanos á Lúa. Os obxectivos principais do programa Surveyor foron:[1][2]
- Obter imaxes da superficie lunar mediante a cámara de televisión de cada sonda. Obtivéronse máis de 86 000 imaxes da superficie por parte das sondas a gran resolución, de ata 1 mm.
- Estudar as propiedades mecánicas da superficie lunar a partir das imaxes de televisión e dos instrumentos acaroados ás patas de aterraxe. Os Surveyor 3 e 7 tamén levaron recolledores de mostras que se usaron para estudar as propiedades mecánicas do solo lunar e para investigar os efectos da erosión na superficie acendéronse os motores das sondas, grabándose o resultado coa cámara de televisión.
- Estudar as propiedades térmicas da superficie mediante os termómetros dos compartimentos da electrónica das naves.
- Estudar as propiedades electromagnéticas da superficie mediante un imán nunha das patas de aterraxe das Surveyor 5, 6 e 7.
- Análisis químico por dispersión alfa, estudando a composición da superficie mediante un instrumento para medir a dispersión das partículas alfa levado a bordo polos Surveyor 5, 6 e 7.
Misións
Surveyor 1
Foi lanzada o 30 de maio de 1966 e aterrou no Oceanus Procellarum o 2 de xuño. Transmitíu 11 237 fotos da superficie e vídeo. A sonda transmitíu datos de enxeñaría ata o 7 de xaneiro de 1967.[1][2]
Surveyor 2
Lanzada o 20 de setembro de 1966, comezou a xirar sobre sí mesma durante a etapa de cruceiro ata a Lúa despois do fallo dun dos foguetes durante un acendido de corrección de traxectoria. O control de terra non conseguíu recuperar o control, perdéndose o contacto coa sonda o 22 de setembro ás 9:35 UTC. A nave impactou preto do cráter Copernicus ás 3:18 UTC do 23 de setembro, ainda que o seu obxectivo era tomar terra en Sinus Medii.[1][2]
Surveyor 3
Surveyor 3 foi lanzada o 17 de abril de 1967, tomando terra o 20 de abril no Oceanus Procellarum. A sonda rebotou na superficie ao aterrar debido a un apagado dos motores demasiado cerca da superficie. Foi a primeira das naves Surveyor en levar un mecanismo de recollida de mostras coa que tamén se fixeron zanxas de ata 18 cm de profundidade na superficie. Surveyor 3 transmitíu 6300 fotos e non sobrevivíu á noite lunar. A sonda foi visitada pola misión Apollo 12, que colleu algunha das súas pezas para devolvelas á Terra.[1][2]
Surveyor 4
Foi lanzada o 14 de xullo de 1967 e perdeuse o contacto con ela na fase de descenso, o 17 de xullo, a dous minutos e medio de tocar terra. Especúlase con que o foguete de freado explotou durante o seu acendido.[1][2]
Surveyor 5
Engalou o 8 de setembro de 1967 e aterrou no Mare Tranquillitatis o 11 de setembro. A sonda transmitíu datos durante dúas semanas. Levaba a bordo un analizador por dispersión de partículas alfa para estudar a composición da superficie.[1][2]
Surveyor 6
Chegou á superficie lunar o 10 de novembro de 1967, despois de ser lanzada o 7 de novembro. A sonda era idéntica á Surveyor 5, incluído o analizador de partículas alfa. O motor da sonda foi activado durante 2,5 segundos o 17 de novembro, levantando a sonda 4 m sobre a superficie e volvendo a aterrar nela para seguir funcionando sen problemas no que foi o primeiro despegue controlado desde a Lúa. Transmitíu 30 027 imaxes á Terra.[1][2]
Surveyor 7
A última sonda Surveyor foi lanzada o 7 de xaneiro de 1968 e aterrou cerca do cráter Tycho o 10 de xaneiro. Foi a sonda Surveyor con máis equipamento científico, incluíndo filtros polarizadores na cámara de televisión, un recolledor de mostras, imáns en dúas das patas e espellos auxiliares. A sonda deixou de funcionar a finais de febreiro de 1968.[1][2]
Historial de lanzamentos
| Misión[1][2] | Data de lanzamento[1][2] | Foguete lanzador[1][2] | Notas[1][2] |
|---|---|---|---|
| Surveyor 1 | 30 de maio de 1966 | Atlas LV-3C Centaur D | Éxito |
| Surveyor 2 | 20 de setembro de 1966 | Atlas LV-3C Centaur D | Éxito |
| Surveyor 3 | 17 de abril de 1967 | Atlas LV-3C Centaur D | Éxito |
| Surveyor 4 | 14 de xullo de 1967 | Atlas LV-3C Centaur D | Éxito |
| Surveyor 5 | 8 de setembro de 1967 | Atlas SLV-3C Centaur D | Fallo |
| Surveyor 6 | 7 de novembro de 1967 | Atlas SLV-3C Centaur D | Éxito |
| Surveyor 7 | 7 de xaneiro de 1968 | Atlas SLV-3C Centaur D | Éxito |
Notas
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 Mark Wade (2022). "Surveyor" (en inglés). Consultado o 19 de xaneiro de 2022.
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 Gunter Dirk Krebs (2022). Gunter's Space Page, ed. "Surveyor 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7" (en inglés). Consultado o 19 de xaneiro de 2022.
Véxase tamén
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Programa Surveyor |
