Sistema renina-anxiotensina: Diferenzas entre revisións
→Funcións: Correxín un erro gramatical. Etiquetas: edición desde un dispositivo móbil Edición feita a través do sitio móbil |
→Funcións: Correxín un erro granatical. Etiquetas: edición desde un dispositivo móbil Edición feita a través do sitio móbil |
||
| Liña 10: | Liña 10: | ||
== Funcións == |
== Funcións == |
||
Tanto a anxiotensina I como a II son péptidos activos. Únense ao seu receptor específico e activan o ciclo do fasfatidil-inositol, producindo inositoltrifosfato e diacilglicérido. O inositoltrifosfato permite a saída de calcio do [[retículo endoplásmico]]. A mobilización do calcio favorece a liberación de [[aldosterona]] dende as [[glándulas suprarrenais]]. A aldosterona activa unha serie de proteínas renais, IAPs, proteínas inducidas por aldosterona. Estas favorecen a reabsorción de sodio nos tubos proximais do ril. A reentrada de Na arrastra a |
Tanto a anxiotensina I como a II son péptidos activos. Únense ao seu receptor específico e activan o ciclo do fasfatidil-inositol, producindo inositoltrifosfato e diacilglicérido. O inositoltrifosfato permite a saída de calcio do [[retículo endoplásmico]]. A mobilización do calcio favorece a liberación de [[aldosterona]] dende as [[glándulas suprarrenais]]. A aldosterona activa unha serie de proteínas renais, IAPs, proteínas inducidas por aldosterona. Estas favorecen a reabsorción de sodio nos tubos proximais do ril. A reentrada de Na arrastra a auga, incrementando o volume circulante e a presión arterial. A propia anxiotensina ten efecto vasoconstritor a nivel sistémico. |
||
== Regulación == |
== Regulación == |
||
Revisión como estaba o 27 de maio de 2018 ás 14:12
O sistema renina-anxiotensina é un sistema de control da presión arterial.
O sistema componse de:
O seu obxectivo é o de aumentar a presión arterial en caso de que esta estea baixa. A presión baixa é detectada pola mácula densa (unha estrutura do ril). A activación da mácula densa provoca que as células xustaglomerulares secreten renina. Esta enzima só ten un substrato, o anxiotensinóxeno. A renina rompe parcialmente ao anxiotensinóxeno producindo anxiotensina I. A anxiotensina I é un péptido pouco activo. É fragmentado pola enzima conversora da anxiotensina en varios tecidos, sobre todo pulmóns, pero tamén en neurohipófise, glándulas suprarrenais, bazo e endotelio entre outros. O produto será a anxiotensina II. A anxiotensina II pode ser convertida en anxiotensina III por acción dunha aminopeptidase.
Funcións
Tanto a anxiotensina I como a II son péptidos activos. Únense ao seu receptor específico e activan o ciclo do fasfatidil-inositol, producindo inositoltrifosfato e diacilglicérido. O inositoltrifosfato permite a saída de calcio do retículo endoplásmico. A mobilización do calcio favorece a liberación de aldosterona dende as glándulas suprarrenais. A aldosterona activa unha serie de proteínas renais, IAPs, proteínas inducidas por aldosterona. Estas favorecen a reabsorción de sodio nos tubos proximais do ril. A reentrada de Na arrastra a auga, incrementando o volume circulante e a presión arterial. A propia anxiotensina ten efecto vasoconstritor a nivel sistémico.
Regulación
Dous grupos de sinais regulan este complexo sistema:
- Activan o sistema:
- Hiponatremia (baixo nivel de sodio en sangue).
- Volume circulante baixo.
- Prostaglandinas e outras substancias vasodilatadoras.
- GTP, que estimula a renina.
- Inhiben o sistema:
- AMP cíclico.
- Péptido natriurético auricular, así como outros péptidos diuréticos.
- Descarga β-adrenérxica, que inhibe a liberación de renina.
- NO.
- A propia anxiotensina II inhibe a renina por retroalimentación negativa.
Véxase tamén
Outros artigos
Bibliografía
- Thomas Devlin: Bioquímica, cuarta edición.